Εκπαιδευτικού-ψυχολόγου των Α.Μ.Ε.Α-Ιστορικού
"O Προμηθέας" του Paul Manship στο Rockefeller Center στο Μανχάταν Πηγή: http://vigilantcitizen.com/wp-content/uploads/2009/02/prometheus2.jpg |
Οχυρό σε όλο αυτό το
ομιχλώδες τοπίο που επικρατεί στην παιδεία της ελληνικής παροικίας των Η.Π.Α.
και αντίβαρο στις εθνοκτόνες τάσεις που υπάρχουν, αποτελεί ο σύλλογος Ελλήνων
Εκπαιδευτικών «Προμηθεύς». Ο σύλλογος
ιδρύθηκε το 1975 από ομογενείς εκπαιδευτικούς για την προαγωγή και διάδοση της
ελληνικής παιδείας στα ελληνόπουλα της Νέας Υόρκης, την προάσπιση των
δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών και την διασφάλιση της ποιότητας του διδακτικού
έργου των διδασκόντων της ελληνικής γλώσσας και ελληνικού και ελληνορθόδοξου
πολιτισμού. Η έδρα του «Προμηθέα»
βρίσκεται στην Αστόρια της Νέας Υόρκης, αφορά τους εκπαιδευτικούς απανταχού του
ελληνισμού και είναι ο μοναδικός σύλλογος που εκτός από πολιτιστικός,
ακαδημαϊκός και πνευματικός σύλλογος λειτουργεί και ως το πρώτο και μοναδικό
επαγγελματικό σωματείο που προασπίζεται τα αναφαίρετα εργατικά δικαιώματα των
Ελλήνων διδασκόντων της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού, των πιο
αδικημένων, των πιο χαμιλόμισθων, ανασφάλιστων και χωρίς σύνταξη εργαζομένων
και όχι ένας απλός πολιτιστικός σύλλογος, όπως όλοι οι άλλοι της
Ομογένειας.
Πριν λίγους μήνες, ο «Προμηθέας» κατάφερε με την
αρωγή και επιμέλεια του δραστήριου Προέδρου του καθηγητή Δημοσθένη
Τριανταφύλλου, να αναγνωριστεί από την επίσημη Πολιτεία της Νέας Υόρκης ως
μη-κερδοσκοπικός σύλλογος με τα ιδιαίτερα προνόμοια της φοροαπαλλαγής που
υποβοηθούν οικονομικά τον σύλλογο καθώς είναι ακόμη ολιγομελής και δεν
στηρίζεται από πουθενά, παρά μόνο από ολιγοστούς συναδέλφους που πασχίζουν να
τον διατηρήσουν ζωντανό, να ορθοποδήσει και να συνεχίσει το έργο του. Από την ίδρυση του έως σήμερα, ο Προμηθέας
αγωνίστηκε και κατά καιρούς το πέτυχε προσωρινά να υπάρχει ταμείο
συνταξιοδότησης εκπαιδευτικών της Ομογένειας. Μάλιστα, κάποιες μεμονωμένες πειτπώσεις εκπαιδευτικών ήταν ιδιαιτέρως
επιτυχείς στην συνταξιοδότηση τους από το ελληνικό κράτος. Η συνταξιοδότηση από το ελληνικό κράτος όλων
των ομογενών εκπαιδευτικών όμως καθίσταται δυσχερής λόγω της πειρπλοκότητος και
ποικιλότητος του εκπαιδευτικού συστήματος των ομογενειακών σχολείων, λόγω της
έλλειψης οργανωμένων αρχείων και της μισθολογικής καταγραφής των κατά τόπους
ομογενειακών σχολείων, αλλά και του προχείρως προτεινομένου και όχι
επιβεβλημένου μισθολογίου της Αρχιεπισκοπής για τους εκπαιδευτικούς. Ο αγώνας αυτός για ένα μόνιμο ταμείο συνταξιοδότησης των ομογενών εκπαιδευτικών συνεχίζεται.
Επίσης, η υποαπασχόληση και εκμετάλλευση των εκπαιδευτικών είναι ένα μείζον πρόβλημα στην ελληνική παροικία των Η.Π.Α. Το ύψιστο λειτούργημα του δασκάλου των ελληνικών από το νηπιαγωγείο έως την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση έχει τεράστια προσφορά και για αυτό θα έπρεπε να έχει ακόμη ιδιαίτερη σημασία για την Ομογένεια που αντιμετωπίζει προβλήματα αφομοίωσης. Παρόλα αυτά, ο κλάδος έχει υποβασμισθεί σε ημι-επαγγελματικό και πολλές φορές ερασιτεχνικό και εθελοντικό! Και αυτό όχι τόσο λόγω της έλειψης κατάλληλου προσωπικού που κι αυτό είναι ένα πρόβλημα λόγω των ιδιαιτεροτήτων και αυξημένων αναγκών (π.χ. διπλή ελληνοαμερικανική ταυτότητα, μεικτοί γάμοι, διαφορετικό εκπαιδευτικό σύστημα, ελληνικά ως δεύτερη/ξένη γλώσσα, κ.τ.λ.), αλλά κυρίως λόγω της απαξίωσης από τον κλήρο και τον λαό των κατά τόπους ενοριών που έχουν την ευθύνη του σχολείου και ειδικά των σχολικών επιτροπών. Το πρόβλημα με τις σχολικές επιτροπές που σκοπός τους είναι δήθεν να χρηματοδοτούν τα σχολεία, όχι μόνο δεν υπηρετούν αυτόν τον σκοπό, αλλά και στελεχώνονται από ακατάλληλα άτομα χαμηλού συνήθως μορφωτικού επιπέδου και συχνά κκαιροσκόπους επιχειρηματίες που βλέπουν το σχολείο σαν μια επένδυση για τις δικές του επιχειρήσεις. Δυστυχώς, έτσι σκέφτονται και αρκετοί ιερείς είτε αμαθείς από την Ελλάδα, με απολυτήριο λυκείου/εξετάξιου γυμνασίου ή και δημοτικού ή ακόμη χειρ΄τοερα ημιμαθείς ελληνοαμερικανοί με σπαστά ελληνικά και διφορούμενα συναισθήματα αγάπης και μίσους, ζήλειας και απωθημένων απέναντισ την ελληνική γλώσσα και παιδεάι που επειδή δεν κατάφεραν να την κατακτήσουν την απαξιώνουν στα μάτια των μαθητών και των δασκάλων! Έτσι παρατηρούνται φαινόμενα όπου κάθε πρεσβυτέρα γίνεται αυτομάτως δασκάλα,, όπως και κάθε "ημέτερος" της κοινότητας ανεξαρτήτως προσόντων. Συχνά, για να τους έρθει πιο φτηνά, προσλαμβάνουν γείτονες, γιαγιάδες, μαμάδες και υπαλλήλους ή εθελοντές της ενορίας ως εκπαιδευτικούς! Νηπιαγωγοί και δημοδιδάσκαλοι διδάσκουν στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση και καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης διδάσκουν μικρότερες τάξεις αν τύχει να περισέψουν κάποιες θέσεις ή δεν έχουν μέσο. Σπάνια καταδένται να διδάξουν ιερείς, αλλά και αυτοί δεν φαίνεται να είναι καταλλήλως προετοιμασμένα θεολογικά και κυρίως παιδαγωγικά. Ακόμα και ανήλικα παιδιά του λυκείου ή φοιτητές διδάσκουν μικρότερες τάξεις λες και ξαναζούμε την εποχή της τουρκοκρατίας με την αλληλοδιδακτική μέθοδο!!!
Καθώς οι εκπαιδευτικοί των ομογενειακών σχολείων πληρώνονται από τις σχολικές επιτροπές και κοινότητες των εκάστοτε ενοριών, το μισθολόγιο αυτό σχεδόν ουδέποτε εφαρμόζεται! Αντιθέτως, αυτό δεν ισχύεις την περίπτωση των ιερέων και των αρχιερέων που ενώ υποτίθεται ότι αμείβονται και αυτοί από τις κοινότητες και ενορίες τους με προτεινόμενα μισθολόγια της Αρχιεπισκοπής, όχι μόνο τηρούνται με ευλάβεια, θα λέγαμε, αλλά αμείβονται και αδρά, αφού απόφοιτοι εξετάξιου γυμνασίου, ακόμη και δημοτικού έχουν μισθούς που ξεπερνάνε κατά πολύν τις $100.000 τον χρόνο, χώρια τα τυχερά την στιγμή που οι μισθοί μερικής απασχόλησης των απογευματινών και σαββατιανών σχολείων κυμαίνονται από $300 έως και $500 καθαρά και οι μισθοί ολικής απασχόλησης των ημερήσιων σχολείων κυμαίνονται από $15.000 έως και 30.000 ακάθαρτα και δεν ξεπερνάν ποτέ τον σπανιότατο μισθό των $45.000 ακάθαρτα τον χρόνο παρά τον υψηλό τιμάριθμο και τις καθημερινές απαιτήσεις της ζωής στην καταναλωτική, απαιτητική και στρεσογόνα μεγαλούπολη της Νέας Υόρκης! Στην Ελλάδα μπορεί κανείς να ζήσει πιο εύκολα με τέτοιους μισθούς. Εδώ όμως είναι σχεδόν αδύνατον και ειδικά για όσους έχουν δική τους οικογένεια. Το μισθολόγιο είναι συνήθως ανεξάρτητο από τη μόρφωση και την εμπειρία του εκπαιδευτικού και συχνά παίζει ρόλο το μέσο, η παλαιότητα και οι σχέσεις με τη κοινότητα περισσότερο από τα βασικά και αυτονόητα προσόντα του εκπαιδευτικού! Έτσι, σε ορισμένες περιπτώσεις, ερασιτέχνες κάνουν περισσότερα χρήματα από επαγγελματίες ή τα ίδια χρήματα, όπως η ίδια αδικία συμβαίνει αδιακρίτως μεταξύ νηπιαγωγών, δημοδιδασκάλων και καθηγητών Μ.Ε. (Μέσης Εκπαίδευσης).
Επίσης, η υποαπασχόληση και εκμετάλλευση των εκπαιδευτικών είναι ένα μείζον πρόβλημα στην ελληνική παροικία των Η.Π.Α. Το ύψιστο λειτούργημα του δασκάλου των ελληνικών από το νηπιαγωγείο έως την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση έχει τεράστια προσφορά και για αυτό θα έπρεπε να έχει ακόμη ιδιαίτερη σημασία για την Ομογένεια που αντιμετωπίζει προβλήματα αφομοίωσης. Παρόλα αυτά, ο κλάδος έχει υποβασμισθεί σε ημι-επαγγελματικό και πολλές φορές ερασιτεχνικό και εθελοντικό! Και αυτό όχι τόσο λόγω της έλειψης κατάλληλου προσωπικού που κι αυτό είναι ένα πρόβλημα λόγω των ιδιαιτεροτήτων και αυξημένων αναγκών (π.χ. διπλή ελληνοαμερικανική ταυτότητα, μεικτοί γάμοι, διαφορετικό εκπαιδευτικό σύστημα, ελληνικά ως δεύτερη/ξένη γλώσσα, κ.τ.λ.), αλλά κυρίως λόγω της απαξίωσης από τον κλήρο και τον λαό των κατά τόπους ενοριών που έχουν την ευθύνη του σχολείου και ειδικά των σχολικών επιτροπών. Το πρόβλημα με τις σχολικές επιτροπές που σκοπός τους είναι δήθεν να χρηματοδοτούν τα σχολεία, όχι μόνο δεν υπηρετούν αυτόν τον σκοπό, αλλά και στελεχώνονται από ακατάλληλα άτομα χαμηλού συνήθως μορφωτικού επιπέδου και συχνά κκαιροσκόπους επιχειρηματίες που βλέπουν το σχολείο σαν μια επένδυση για τις δικές του επιχειρήσεις. Δυστυχώς, έτσι σκέφτονται και αρκετοί ιερείς είτε αμαθείς από την Ελλάδα, με απολυτήριο λυκείου/εξετάξιου γυμνασίου ή και δημοτικού ή ακόμη χειρ΄τοερα ημιμαθείς ελληνοαμερικανοί με σπαστά ελληνικά και διφορούμενα συναισθήματα αγάπης και μίσους, ζήλειας και απωθημένων απέναντισ την ελληνική γλώσσα και παιδεάι που επειδή δεν κατάφεραν να την κατακτήσουν την απαξιώνουν στα μάτια των μαθητών και των δασκάλων! Έτσι παρατηρούνται φαινόμενα όπου κάθε πρεσβυτέρα γίνεται αυτομάτως δασκάλα,, όπως και κάθε "ημέτερος" της κοινότητας ανεξαρτήτως προσόντων. Συχνά, για να τους έρθει πιο φτηνά, προσλαμβάνουν γείτονες, γιαγιάδες, μαμάδες και υπαλλήλους ή εθελοντές της ενορίας ως εκπαιδευτικούς! Νηπιαγωγοί και δημοδιδάσκαλοι διδάσκουν στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση και καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης διδάσκουν μικρότερες τάξεις αν τύχει να περισέψουν κάποιες θέσεις ή δεν έχουν μέσο. Σπάνια καταδένται να διδάξουν ιερείς, αλλά και αυτοί δεν φαίνεται να είναι καταλλήλως προετοιμασμένα θεολογικά και κυρίως παιδαγωγικά. Ακόμα και ανήλικα παιδιά του λυκείου ή φοιτητές διδάσκουν μικρότερες τάξεις λες και ξαναζούμε την εποχή της τουρκοκρατίας με την αλληλοδιδακτική μέθοδο!!!
Καθώς οι εκπαιδευτικοί των ομογενειακών σχολείων πληρώνονται από τις σχολικές επιτροπές και κοινότητες των εκάστοτε ενοριών, το μισθολόγιο αυτό σχεδόν ουδέποτε εφαρμόζεται! Αντιθέτως, αυτό δεν ισχύεις την περίπτωση των ιερέων και των αρχιερέων που ενώ υποτίθεται ότι αμείβονται και αυτοί από τις κοινότητες και ενορίες τους με προτεινόμενα μισθολόγια της Αρχιεπισκοπής, όχι μόνο τηρούνται με ευλάβεια, θα λέγαμε, αλλά αμείβονται και αδρά, αφού απόφοιτοι εξετάξιου γυμνασίου, ακόμη και δημοτικού έχουν μισθούς που ξεπερνάνε κατά πολύν τις $100.000 τον χρόνο, χώρια τα τυχερά την στιγμή που οι μισθοί μερικής απασχόλησης των απογευματινών και σαββατιανών σχολείων κυμαίνονται από $300 έως και $500 καθαρά και οι μισθοί ολικής απασχόλησης των ημερήσιων σχολείων κυμαίνονται από $15.000 έως και 30.000 ακάθαρτα και δεν ξεπερνάν ποτέ τον σπανιότατο μισθό των $45.000 ακάθαρτα τον χρόνο παρά τον υψηλό τιμάριθμο και τις καθημερινές απαιτήσεις της ζωής στην καταναλωτική, απαιτητική και στρεσογόνα μεγαλούπολη της Νέας Υόρκης! Στην Ελλάδα μπορεί κανείς να ζήσει πιο εύκολα με τέτοιους μισθούς. Εδώ όμως είναι σχεδόν αδύνατον και ειδικά για όσους έχουν δική τους οικογένεια. Το μισθολόγιο είναι συνήθως ανεξάρτητο από τη μόρφωση και την εμπειρία του εκπαιδευτικού και συχνά παίζει ρόλο το μέσο, η παλαιότητα και οι σχέσεις με τη κοινότητα περισσότερο από τα βασικά και αυτονόητα προσόντα του εκπαιδευτικού! Έτσι, σε ορισμένες περιπτώσεις, ερασιτέχνες κάνουν περισσότερα χρήματα από επαγγελματίες ή τα ίδια χρήματα, όπως η ίδια αδικία συμβαίνει αδιακρίτως μεταξύ νηπιαγωγών, δημοδιδασκάλων και καθηγητών Μ.Ε. (Μέσης Εκπαίδευσης).
Στις 22 Νοεμβρίου, 2015, ο
«Προμηθέας» θα εορτάσει τα 40 χρόνια από της ιδρύσεως του. Ζητάμε την συνδρομή και την στήριξη όλων των
συναδέλφων, γονιών, κηδεμόνων και μαθητών και φίλων του Ελληνικού πολιτισμού
και των ελληνικών γραμμάτων και ιδιαιτέρως των αδελφών μας της Ομογένειας και
της μητέρας Ελλάδας. Όλοι μαζί ενωμένοι
θα τα καταφέρουμε να κρατήσουμε την φλόγα του ελληνισμού και της
ελληνορθοδοξίας άσβυστη στα πέρατα του κόσμου, στις Η.Π.Α., όπως ταιριάζει στο
οικουμενικό και πανανθρώπινο πνεύμα των πολυτάξιδων Ελλήνων.
ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΙΤΕ ΤΟΝ ΙΣΤΟΤΟΠΟ (WEBSITE) ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΑΣ, ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ, ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΣΑΣ, ΤΗΝ ΔΩΡΕΑ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ, ΤΗΝ ΥΠΟΒΟΛΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΜΕΛΟΥΣ Ή ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΕΥΚΩΜΑ ΜΑΣ ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΩΝ 40 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΣ ΙΔΕΡΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ Ή ΝΑ ΚΑΤΑΘΕΣΕΤΕ ΤΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΣΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΑΤΕ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ, ΚΥΡΙΩΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ:
WWW.GREEKTEACHERSPROMETHEUS.ORG
ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΙΤΕ ΤΟΝ ΙΣΤΟΤΟΠΟ (WEBSITE) ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΑΣ, ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ, ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΣΑΣ, ΤΗΝ ΔΩΡΕΑ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ, ΤΗΝ ΥΠΟΒΟΛΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΜΕΛΟΥΣ Ή ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΕΥΚΩΜΑ ΜΑΣ ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΩΝ 40 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΣ ΙΔΕΡΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ Ή ΝΑ ΚΑΤΑΘΕΣΕΤΕ ΤΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΣΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΑΤΕ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ, ΚΥΡΙΩΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ:
WWW.GREEKTEACHERSPROMETHEUS.ORG