Αδειούχου Εκπαιδευτικού & Αδειούχου Ψυχολόγου-Συμβούλου Αποκατάστασης
Πόσο υγιές και ψυχοθεραπευτικό είναι όταν για λίγες ώρες απαρνούμαστε το εγώ μας, ακόμα και την οπαδική μας ταυτότητα, και βάζουμε ψηλά την εθνική μας ταυτότητα. Πόσο λυτρωτικό είναι όταν αποκτούμε ένα άλλο ρόλο, το λεγόμενο role play, κάτι σαν δραματοθεραπεία. Όταν παίζει η ελληνική ομάδα, ξεχνάμε ότι είμαστε γαύροι, βάζελοι, χανούμια, παοκτζήδες. Γινόμαστε για λίγο ο "άλλος", μπαίνουμε στην θέση του. Γινόμαστε ένα με το εθνικό συλλογικό "εμείς". Είναι μια πράξη αυταπάρνησης. Μια μικρή, ανεπαίσθητη αυτοθυσία που κακώς παίρνει τόσο μεγάλες διαστάσεις. Δεν είναι δα και κανένα ανδραγάθημα. Είναι τόσο αστείο, αν όχι γελοίο, να δίνει κανείς τόσο μεγάλη σημασία στο που ανήκει ποδοσφαιρικά ή σε άλλα αθλήματα! Εδώ η χώρα μας καταστρέφεται... Εδώ παίζονται τόσα παιχνίδια στην πλάτη μας και κάποιοι σκοτώνονται για τις ομάδες; Είναι όμως σημαντικό να ασχοληθούμε με το πρόβλημα της αθλητικής βίας μέσα από το πρίσιμα της έλλειψης παιδείας και του αθλητικού ρατσιμού προς τον άλλον και την διαφορετικότητα με την έννοια του εκφοβισμού (bullying).
Πόσο ανόητο είναι να κλείνουμε τον νου μας σε φυλακές αυτοπροσδιορισμού γενόμενοι οπαδοί και ρίχνοντας το επίπεδο μας σε πράξεις ολετήριες και άθλιες, δημιουργώντας επεισόδια που αμαυρώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια! Πόσο εύκολα δημιουργούμε αντιπαλότητες, πόσο εύκολα βαφτίζουμε ετικέτες και ταμπέλες και επινοούμε διαφορετικότητες με πρόσχημα την αφοσίωση στην ομάδα. Μετατρέπουμε έτσι χάμερπα οπαδικά ένστικτα σε μεγάλες ιδέες και αξίες. Η παράγκα βαφτίζεται ναός της ομάδας. Η παράνομη βιομηχανία ποδοσφαιρικών στοιχημάτων και στοιμένων παιχνιδιών αποκτά έναν μανδύα αγιότητας. Εξαγνύζεται. Τα ανεξέλεγκτα οπαδικά συναισθήματα που προέρχονται από χάμερπα ένστικα και συμπλέγματα οδηγούν σε πράξεις βίας που δικαιολογούνται μέσα από συντεχνίες και υποκουλτούρες που διαφθείρουν την νεολαία και της στερούν το μέλλον της και ψευδεπίγραφα ταυτίζονται με την αγνή αγάπη για τον αθλητισμό. Ο οπαδός κρύβεται πίσω από το προσωπείο του φιλάθλου. Η άμυλλα εξαλείφεται ως ντεμοντέ πρόσχημα των δειλών και καλά. Το αποτέλεσμα αυτήςτης νοοτροπίας όμως, δείχνουν οι στατιστικές ότι οδηγεί τους οπαδούς σε τραγικά αιματοκυλίσματα και οικογενειακές τραγωδίες. Στην τελική οι μόνοι που ευνοούνται είναι οι έμποροι της φανέλας, οι μαφιόζοι παράγοντες της παράγκας που θησαυρίζουν και φυγαδεύουν μυθικά ποσά στην Ελβετία...
Είναι τόσο κρίμα να συμβαίνουν όλα αυτά τον 21ο αιώνα. Η επιστήμη πλέον αποδεικνύει αυτό που χρόνια λένε οι πατέρες της Εκκλησίας και οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι. Το εγώ είναι μια ψευδαίσθηση του εμείς. Είμαστε μονάδες της πανσυμπαντικής συνείδησης, του Συλλογικού Υποσεινηδήτου που έλεγε ο Κάρολος Γιουνγκ. Είναι ανόητο να κοιτάμε τον εαυτούλη μας. Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης (Π.Δ., Αριθμοί). Είναι ανόητο να συμπεριφερόμαστε σαν να είμαστε αλώβητοι και αήτητοι, λες και θα ζήσουμε για πάντα και ότι το κακό είναι έξω απο το σπίτι μας και συμβαίνει μόνο στον "άλλον". Είναι ανόητο να βάζουμε το εγώ πάνω από το εμείς. Την παράγκα πάνω από την πατρίδα. Είναι λάθος να σκοτωνόμαστε για ευτελείς αξίες την στιγμή που τα γεγονότα δείχνουν ότι για άλλες αξίες πρέπει να αγωνιζόμαστε. μας παίρνουν την πατρίδα μας όχι με τα όπλα, αλλά με το γάντι, χωρίς τίμιο πόλεμο σώμα με σώμα, αλλά με διεθνείς συνδιασκέψεις και από τα κινητά και εμείς ασχολούμαστε με το γηπεδικό σπίτι της μιας και της άλλης ομάδας! Ας αφήσουμε τη διχόνοια. Η Ισχύς εν τη ενώσει!
Πόσο ανόητο είναι να κλείνουμε τον νου μας σε φυλακές αυτοπροσδιορισμού γενόμενοι οπαδοί και ρίχνοντας το επίπεδο μας σε πράξεις ολετήριες και άθλιες, δημιουργώντας επεισόδια που αμαυρώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια! Πόσο εύκολα δημιουργούμε αντιπαλότητες, πόσο εύκολα βαφτίζουμε ετικέτες και ταμπέλες και επινοούμε διαφορετικότητες με πρόσχημα την αφοσίωση στην ομάδα. Μετατρέπουμε έτσι χάμερπα οπαδικά ένστικτα σε μεγάλες ιδέες και αξίες. Η παράγκα βαφτίζεται ναός της ομάδας. Η παράνομη βιομηχανία ποδοσφαιρικών στοιχημάτων και στοιμένων παιχνιδιών αποκτά έναν μανδύα αγιότητας. Εξαγνύζεται. Τα ανεξέλεγκτα οπαδικά συναισθήματα που προέρχονται από χάμερπα ένστικα και συμπλέγματα οδηγούν σε πράξεις βίας που δικαιολογούνται μέσα από συντεχνίες και υποκουλτούρες που διαφθείρουν την νεολαία και της στερούν το μέλλον της και ψευδεπίγραφα ταυτίζονται με την αγνή αγάπη για τον αθλητισμό. Ο οπαδός κρύβεται πίσω από το προσωπείο του φιλάθλου. Η άμυλλα εξαλείφεται ως ντεμοντέ πρόσχημα των δειλών και καλά. Το αποτέλεσμα αυτήςτης νοοτροπίας όμως, δείχνουν οι στατιστικές ότι οδηγεί τους οπαδούς σε τραγικά αιματοκυλίσματα και οικογενειακές τραγωδίες. Στην τελική οι μόνοι που ευνοούνται είναι οι έμποροι της φανέλας, οι μαφιόζοι παράγοντες της παράγκας που θησαυρίζουν και φυγαδεύουν μυθικά ποσά στην Ελβετία...
Είναι τόσο κρίμα να συμβαίνουν όλα αυτά τον 21ο αιώνα. Η επιστήμη πλέον αποδεικνύει αυτό που χρόνια λένε οι πατέρες της Εκκλησίας και οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι. Το εγώ είναι μια ψευδαίσθηση του εμείς. Είμαστε μονάδες της πανσυμπαντικής συνείδησης, του Συλλογικού Υποσεινηδήτου που έλεγε ο Κάρολος Γιουνγκ. Είναι ανόητο να κοιτάμε τον εαυτούλη μας. Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης (Π.Δ., Αριθμοί). Είναι ανόητο να συμπεριφερόμαστε σαν να είμαστε αλώβητοι και αήτητοι, λες και θα ζήσουμε για πάντα και ότι το κακό είναι έξω απο το σπίτι μας και συμβαίνει μόνο στον "άλλον". Είναι ανόητο να βάζουμε το εγώ πάνω από το εμείς. Την παράγκα πάνω από την πατρίδα. Είναι λάθος να σκοτωνόμαστε για ευτελείς αξίες την στιγμή που τα γεγονότα δείχνουν ότι για άλλες αξίες πρέπει να αγωνιζόμαστε. μας παίρνουν την πατρίδα μας όχι με τα όπλα, αλλά με το γάντι, χωρίς τίμιο πόλεμο σώμα με σώμα, αλλά με διεθνείς συνδιασκέψεις και από τα κινητά και εμείς ασχολούμαστε με το γηπεδικό σπίτι της μιας και της άλλης ομάδας! Ας αφήσουμε τη διχόνοια. Η Ισχύς εν τη ενώσει!