Το παρεκκλήσιο των Αγίων Αναργύρων στο Πυργί Χίου με τα ξυστά (τοιχογραφίες με απόξυση του σοβά και αποκάλυψη στρώματος τσιμέντου δημιουργώντας γεωμετρικά σχήματα και φυτικές διακοσμίσεις) στην πρόσοψη του. Βρίσκεται μέσα στο χωριό και είναι ιδιόκτητη εκκλησία που ανήκει σε τέσσερις οικογένειες του χωριού, μια από αυτές είναι και η δική μου, η οικογένεια Κολόμβου. Η εκκλησία αυτή πάει από Μαρία σε Μαρία, από την συγχωρεμένη τη γιαγιά μου στην αδελφή μου, κτλ. Κάθε χρόνο μία από τις οικογένειες που διαχειρίζεται την εκκλησία αναλαμβάνει να κάνει την γιορτή των Αγίων Αναργύρων που συνήθως επιλέγεται εκείνη του Ιουλίου καθώς οι Άγιοι Ανάργυροι γιορτάζουν δυο φορές τον χρόνο. Τότε μόνο λειτουργείται το εκκλησάκι, δηλαδή μια φορά τον χρόνο. Μία οικογένεια δηλαδή αναλαμβάνει τη γιορτή κάθε τέσσερα χρόνια. Κάποτε συνέβη ένα θαύμα στο εκκλησάκι αυτό. Πήρε φωτιά για άγνωστους μέχρι στιγμής λόγους και ενώ κἀηκαν τα στασίδια, το παγκάρι, και άλλα αντικείμενα εντός του ναού, οι εικόνες, το ιερό και η Αγία Τράπεζα δεν έπαθαν τίποτα! Οι Άγιοι Ανάργυροι είναι οι προστάτες της οικογενείας μας και έχουν αποδειχτεί κατά καιρούς ιδιαίτερα θαυματουργοί, όπως άλλωστε λέει και το Απολυτίκιο τους.
