"Έίμαστε Έλληνες ή Ρωμαίοι;" Μάλλον οι Ρωμαίοι ήταν Έλληνες...

Κάντε κλικ στο σύνδεσμο για να διαβάσε το άρθρο. Reproduction from/Αναδημοσίευση από: Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον.  Η παρακάτω φωτό είναι από τον παραπάνω σύνδεσμο.




ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΨΥΧΗΣ"
Του Αλέξανδρου Κολόμβου, CRC, MA, MPS, MAEd
Γενικού Γραμματέα και Υπεύθυνου του Γραφείου Τεχνολογίας & Ηλεκτρονικής Επικοινωνίας του Συλλόγου Ελλήνων Εκπαιδευτικών "Προμηθεύς" (Νέα Υόρκη).
Αδειούχου Καθηγητή Ιστορικού-Αρχαιολόγου και Αδειούχου Συμβουλευτικού Ψυχολόγου της Αποκατάστασης των Α.Μ.Ε.Α. με εξειδίκευση στη ψυχαναλυτική σχολή του Καρόλου Γιουνγκ (Θρησκεία-Πολιτισμός-Αρχέτυπα-Εθνική Ταυτότητα) με εφαρμογές στη διδασκαλία παιδιών και ενηλίκων με ειδικές ανάγκες και στη διδακτική της ιστορίας και των κοινωνικών σπουδών.

Κάποιοι νεοπαγανιστές θορυβήθηκαν, επειδή πριν ένα χρόνο κάποιοι Έλληνες ορθόδοξοι του Λιβάνου διαδήλωσαν κατά μιας τούρκικης ταινίας "Άλωση 1453" που περνούσε ανθελληνικά μηνύματα και ανιστόρητη προπαγάνδα, ό,τι και καλά οι Οθωμανοί δεν κατέστρεψαν τις βυζαντινές αρχαιότητες και δεν έκαναν θηριωδίες και εγκλήματα πολέμου.  Πολλοί από αυτούς ήταν νέα παιδιά κρατώντας με συγκίνηση τις σημαίες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας- τις κίτρινες με τον δικέφαλο αετό.  Οι διαμαρτυρηθέντες που ανήκουν στο ελληνικό ορθόδοξο κόμμα του Λιβάνου και διεκδικούν να ακουστεί η ελληνορθόδοξη φωνή στο κοινοβούλιο του μουσουλμανικού Λιβάνου (!) έγραψαν στο πανώ τους ότι είναι Ρωμαίοι, στα αγγλικά όμως το μετάφρασαν ως "Byzantine".  Σε καμμία περίπτωση δεν αρνήθηκαν την ελληνική τους ταυτότητα ούτε εννοούσαν ότι οι προγονοί τους από Έλληνες έγιναν Ρωμαίοι.  Άλλωστε φαίνεται και από τις δηλώσεις τους σε δημοσιογράφους: “Πρέπει να μάθουμε 
την ελληνική γλώσσα στην νεολαία μας. Θα πρέπει να 

επιμείνουμε για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία, για να 

σωθεί το έθνος μας από την αραβική και ισλαμική 

αφομοίωση”.  (Πηγή αναδημοσίευσης (παραπάνω δήλωση 

και φωτογραφία): pneymatiko.wordpress.com)

Απλώς θέλησαν έτσι να δείξουν ότι έχουν κάθε δικαίωμα να διαμαρτυρηθούν για την ταινία που έθιγε τους Βυζαντινούς γιατί απλούστατα και αυτοί κατάγονταν από τους Βυζαντινούς, όπως ισχύει για όλο τον σύγχρονο Ελληνισμό.  

Πού είναι άραγε τα παιδιά του ελληνικού κράτους;  Αυτά που δεν ζουν σε μια μουσουλμανική χώρα, στη καρδιά της Μέσης Ανατολής, να απειλούνται από ισλαμιστικά και εξτρεμιστικά στοιχεία.   Κάθονται ανέμελοι στις καφετέριες των Αθηνών και απολαμβάνουν τον φραπέ τους υπό τη σκιάν του Παρθενώνος αραδιάζοντας ένα σωρό ξενόφερτα θολοκουλτουριάρικα, όχι μόνο αριστερίζοντα-αναρχοαυτόνομα ιδεολογήματα αθεΐας, εθνομηδενισμού, και δήθεν αντιρατσιστικού και αντι-εθνικιστικού χαρακτήρα, αλλά και δεξιά, αμφότερα νεοφιλελεύθερα ιδεολογήματα φιλοευρωπαϊκού-διεθνιστικού και Τροϊκανού περιεχομένου και ακροδεξιά-φιλοναζιστικά ιδεολογήματα νεοεποχήτικου-νεοπαγανιστικού περιοχομένου που όλα-μα όλα-ζημιώνουν το έθνος!  Δεν είναι πια μόνο οι συνήθεις ύποπτοι αναρχοάπλυτοι των Εξαρχείων...  Το πράγμα έχει πάρει πλέον διαστάσεις επιδημίας...  Ποιοί από αυτούς βγήκαν στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν για την ανθελληνική τουρκική ταινία και τόσα άλλα παρόμοια που γίνονται;  Ανταυτού, κάθονται στο καναπέ τους και βλέπουν τούρκικα σήριαλ!  Πάσχουν στην πλειοψηφία τους από μια περίεργη "ιστορική αμνησία" και έχουν μια θολή ιδέα για το ποιοι είναι και από που προέρχονται.  Δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν τι κρύβουν τα άγια και πανάρχαια χώματα που πατάνε αμέριμνοι μέσα στο χάος της ελευθεριότητας και της ασυδοσίας.  Γιατί λοιπόν να παραξενευτούμε ή να σκανδαλιστούμε από την γεμάτη άγνοια ερώτηση "Είμαστε Έλληνες ή Ρωμαίοι;" 

Είμαστε Έλληνες με ένα κομμάτι ιστορίας από την περίοδο του μεσαίωνα, όπου και ήμασταν υπήκοοι της ανατολικορωμαϊκής αυτοκρατορίας, εξού και το "Ρωμιοί" ή "Ρωμηοί", "Ρωμιοσύνη" ή Ρωμηοσύνη ή Ρωμαιοσύνη, κτλ.  Δεν αφανιστήκαμε όμως με την Ρωμαιοκρατία το 146 π.Χ. ή λίγο αργότερα, όπως αναφέρουν όλα τα αμερικανικά σχολικά βιβλία και πολλά ευρωπαϊκά!  Αυτό ήταν πάντα πάγια προπαγάνδα της Δύσης για να διαστρεβλώσει την ιστορική μας παρακαταθήκη και να διασαλεύσει την ιστορική μας συνέχεια.  Ξεκίνησε από παλιά, πολύ παλαιότερα από όσο ο περισσότερος κόσμος νομίζει.  Ξεκίνησε από από τον Καρλομάγνο τον 9ο αιώνα μ.Χ., όταν εστέφθη Αυτοκράτωρ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, συγκεκριμένα το 800 μ.Χ., και άρχισε έτσι να μονοπωλεί την ρωμαϊκή ταυτότητα ως καθαρά δυτική και λατινική.  Το μίσος και η φιλονικία των δυτικών προς τους ανατολικορωμαίους ήταν τέτοια που θέλησαν να εξιδανικεύσουν τους εαυτούς τους και να δαιμονοποιήσουν τους ανατολικορωμαίους.  Κι ενώ ο Καρλομάγνος αναφερόμενος στην ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μιλούσε για Ελληνική Αυτοκρατορία γνωρίζοντας την ελληνική της ταυτότητα εν συνεχεία όμως με την Αναγέννηση, τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό και τον Νεοκλασικισμό, οι έλληνες εξαφανίζονται ως διά μαγείας αφήνοντας να υποθεί ότι ή που τους εξόντωσαν πλήρως οι Ρωμαίοι-εννοώντας οι λατινόφωνοι δυτικορωμαίοι/Φράγκοι/Δυτικοί-ή αφομοιώθηκαν και ρωμανοποιήθηκαν εντελώς: οποίο ψέμα!     

Με τον όρο "Βυζαντινός" δεν εννοούμε φυσικά ούτε τους λατινόφωνους και λατινόφρονες Ρωμαίους της Δύσης ούτε τους λαούς που ανήκαν στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και οι οποίοι υποτάχθηκαν από τους Βυζαντινούς που μιλούσαν ελληνικά και ήταν Χριστιανοί Ορθόδοξοι.  Ποιοί ήταν λοιπόν οι Βυζαντινοί;  Ο όρος αυτός είναι εφεύρημα των δυτικών λογίων της Αναγέννησης, του Διαφωτισμού και του Νεοκλασικισμού και τον πρωτοχρησιμοποίησε το 1562 ο Ιερώνυμος Γούλφ ή Βόλφ κατά άλλους με γερμανική προφορά), με πολλούς δυτικούς ιστορικούς να δίνουν μια αρνητική εικόνα για το Βυζάντιο με κυριότερο εκπρόσωπο τους τον Γκιμπόν σε σημείο που να λένε και την παροιμία "αμαρτωλός σαν τους Βυζαντινούς και τίμιος σαν τους Φράγκους" ενώ οι πρόγονοι μας στο Βυζάντιο αυτοαποκαλούντο "Ρωμαίοι" και εν συνεχεία με την μετεξέλιξη της γλώσσας "Ρωμιοί"(ή Ρωμηοί) και όχι Βυζαντινοί, με μια τεράστια πολιτισμική παρακαταθήκη που μόνο σκοτεινή και αμαρτωλή δεν ήταν και ας λένε οι κουτόφραγκοι, τα δικά τους δεν τα λένε.  Ο Αυτοκράτορας του Δεσποτάτου της Νικαίας Ιωάννης Γ' (1193-1254) είχε απαντήσει με επιστολή του στον Πάπα Νικόλαο Θ' που τον ρώταγε γιατί ενώ είναι έλληνες/Γραικοί αυτοαποκαλούνται Ρωμαίοι λέγοντας του ότι και η Ρώμη ελληνική είναι, όωπς και το όνομα της και ότι δεν μοπορεί να αγνοεί πως η βασιλεία των Ρωμαίων κληροδοτήθηκε σε εκείνους από τον Κωνσταντίνο τον Μέγα και άρα η Νέα Ρώμη, δηλ. η Κωνσταντινούπολη είναι πρωτεύουσα των Ρωμαίων και όχι η Ρώμη.  Ο λόγος του Ιωάννη Βατάτζη είναι γεμάτος ελληνοπρέπεια, ορθόδοξο ήθος και πατριωτισμό και μια ηχηρή απάντηση προς των παπισμό και τον Ρωμαιοκαθολικισμό των ευρωπαίων που μας ήθελε από τότε δέσμιους τους και εντεταγμένους δουλικά στην Ευρώπη που εκείνη οραματίστηκαν με βάσεις που έκλεψαν από τους Έλληνες και παρουσίασαν ως δικές τους!  Πραγματικά ένα γερό μάθημα για τους σημερινούς αμνήμονες προσκυνημένους και οικουμενιστές!  Η Άννα Πορφυρογέννητη είχε πει σε Λατίνο αξιωματικό της Βυζαντινής Αυτοκρατορικής αυλής ότι "εσείς μας αποκαλύτε περιφρονητικά Γραικούς", αλλά εμείς είμαστε Ρωμαίοι"! Δεν ήθελε τον Ευρωπαϊσμό σε αντίθεση με μας σήμερα που έχουμε καταντήσει ευρωληγούρια, όμως δεν είναι τυχαίο που το Μουσείο Ευρωπαϊκής Ιστορίας της ΟΥΝΕΣΚΟ ξεκινα΄από τον Καρλομάγνο και την δική του "Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία", την δυτική, και όχι την Αρχαία Ελλάδα και την δική μας ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, διότι εμάς μας θερούσαν και-κακά τα ψέματα-ακόμα μας θεωρούν Ανατολίτες, διότι είανι κομπλεξικοί και ζηλιάρηδες, διότι ξέρουν ότι είαμστε η κοιτίδα όχι μόνο του Δυτικού, αλλά και του Ανατολικού πολιτισμού, αφού και Οθωμανοί και Άραβες και Πέρσες επηρεάστηκαν από εμάς! Ακόμα και οι Κινέζοι, όπως τελευταία ανακαλύφθηκε, είχαν Έλληενς γλύπτες που συνετέλσανσ την κατασκευή του πήλινου στρατού! Μια από τις πολλές αποδείξεις ότι χρησιμοποούσαν οι Βυζαντινοί/Έλληνες Ρωμαίοι/Ρωμιοί τους όρους αυτούς "Ρωμαίος, Έλληνας και Γραικός, όπως τους έλεγαν οι Δυτικοί/Φράγκοι εννοώντας πάντα το γένος των Ελλήνων των μέσων χρόνων είναι ο «Θρήνος καί Κλαυθμός Κωνσταντινουπόλεως» του Ματθαίου Μυρέων: 

«Αλλοίμονον, αλλοίμονον 'ς το γένος των Ρωμαίων.
Ω, πώς εκαταστάθηκε το γένος των Ελλήνων.
Σ' εμάς, εις όλους τους Γραικούς να έλθη τούτ' την ώρα».

Στην πραγματικότητα, η περίοδος του Βυζαντίου δεν ήταν περίοδος οριστικής αφομοίωσης, απολύτου ρωμαιοποίησης και τελικού αφελληνισμού των Ελλήνων.  Δεν ήταν περίοδος ζοφερής αμάθειας και οπισθοδρομισμού, όπως οι Δυτικοί προπαγανδίζουν με μένος.  Ναι μεν, κατά την περίοδο αυτή, έγιναν διωγμοί και από τους ειδωλολάτρες/εθνικούς κατά των χριστιανών και αργότερα από τους χριστιανούς κατά των ειδωλολατρών/εθνικών και αμφότεροι έσπασαν και ρίμαξαν ο ένας τα θρησκευτικά έργα τέχνης και τους ναούς του άλλου.  Την περίοδο αυτή όντως υπήρχαν ακραία ηθικιστικά ρεύματα και καθωσπρεπισμός που δεν ταιριάζει σε Έλληνες που ως λαός πίστευε πάντα στο "νους υγιής εν σώματι υγειή".  Αλλά όμως, αν και στα παλίμψηστα (χειρόγραφα) έχουμε βυζαντινούς ύμνους και χριστιανικές  προσευχές πάνω σε έργα αρχαίων φιλοσόφων και συγγραφέων μέσω του Βυζαντίου σώθηκαν η ελληνική γλώσσα και πολλά πολιτισμικά στοιχεία των Ελλήνων, ακόμα και κατάλοιπα της αρχαίας ελληνικής θρησκείας που υπάρχουν τόσο στο τυπικό των σημερινών ορθοδόξων ιεροπραξιών όσο και στα σημερινά ήθη και έθιμα μας.  Εχθροπραξίες που θυμίζουν την σύγκρουση ειδωλολατρών/εθνικών και χριστιανών της Ύστερης Αρχαιότητας και του Βυζαντίου γίνονται ακόμα και σήμερα αμφοτέρων των άκρων από ορισμένους φανατικούς νεοπαγανιστές και σκοταδόψυχους "ακρο-βυζαντινο-φονταμενταλιστές", κατά μεμονωμένες, όμως, περιπτώσεις.  Αυτό όμως δεν είναι λόγος για να αμφισβητείται η ιστορική μας συνέχεια και η ελληνικότητα μας σήμερα στον 21ο αιώνα. 

Ενώ το κομμάτι αυτό της ιστορίας μας, το βυζαντινό, το διατηρούμε για την ιστορική μας συνέχεια και αποδεχόμεθα ότι είμαστε απόγονοι και των αρχαίων Έλλήνων (οι παππούδες μας), αλλά και των Βυζαντινών (οι πατέρες μας), δηλ. Ελλήνων στη καταγωγή, αλλά ρωμαίων στην υπηκοότητα, δεν παύουμε να είμαστε Έλληνες προς αποστομωτική απάντησην προς τους φονταμενταλιστές ανθέλληνες που μπερδεύουν την ορθοδοξία με ανθελληνικά προτεσταντικά και καθολικά ιδεολογήματα και "κουκουλώνουν" την ελληνική ταυτότητα με ακρορωμαϊκά ή ακροβυζαντινιστικά ή ακροαμερικανικά ή ακροευρωπαϊκά εθνικιστικά συνθήματα.  Αυτό που κάνουν οι ακροβυζαντινιστές είναι ότι θέλουν να μνημονεύουμε μόνο τους πάτέρες μας Βυζαντινούς με μια συμπλεγματική συμπεριφορά απέναντι σε κάθετι αρχαίο σε σημείο που να αρνούνται ακόμη την ελληνική τους ταυτότητα ενώ αυτό που κάνουν οι νεοπαγανιστές είναι ότι θέλουν να μνημονεύουμε μόνο τους παππούδες μας αρχαίους Έλληνες και να απαρνηθούμε τους πατέρες μας Ρωμιούς/Βυζαντινούς/Έλληνες των μέσων χρόνων.  

Όμως, για να είμαστε και δίκαιοι, διότι η αλήθεια είναι πάντα κάπου στη μέση, στο άρθρο του άνωθεν συνδέσμου (link) έχουμε αποστομωτική απάντηση σε ερώτηση νεοπαγανιστή-νεοεποχήτη-θολοκουλτουριάρη στο ιστολόγιο "Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον" από τον θεολόγο Διονύση Παπαχριστοδούλου λέγοντας ότι σαφώς και είμαστε Έλληνες, αλλά δεν μπορούμε να διαγράψουμε και το βυζαντινό παρελθόν μας, δηλ. αυτό της ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, καθώς έτσι λεγόταν τότε το Βυζάντιο, αλλά επίσης και ότι οι Ρωμαίοι είχαν ελληνικες ρίζες.  Εκείνη την εποχή, Βυζάντιο ήταν απλώς ένας οικισμός που ιδρύθηκε από τον ηγεμόνα των ελληνιστικών χρόνων Βύζαντα και αργότερα έγινε η Κωνσταντινούπολη, η πόλη του Κωνσταντίνου του Μέγα και πρωτεύουσα της Ανατολικής Ρωμαϊκης Αυτοκρατορίας (324 μ.Χ.) με τον Κωνσταντίνο τον Μέγα Αυτοκράτορα των Ρωμαίων και μονοκράτορα.  H Κωνσταντινούπολη ονομάστηκε "Νέα Ρώμη".  O Finlay θεωρεί ότι: "από τό 716 η ιστορία των Ελλήνων τοσούτον στενώς συμπλέκεται μετά των χρονικών της κραταιώς ήδη οργανωθείσης αυτοκρατορικής κυβερνήσεως, ώστε η ιστορία του ανατολικού κράτους αποτελεί έκτοτε έν όλον μετά της του ελληνικού έθνους ιστορίας."

Η ιστορική αλήθεια δεν είναι ούτε με τους μεν ούτε με τους δε, αλλά είναι αντικειμενική και ακριβοδίκαιη προς ωφέλειαν του γένους των διαχρονικών και σημερινών Ελλήνων. Γιαυτό θα εξηγήσουμε εδώ κάποια πράγματα προς αποφυγήν παρεξηγήσεων και ας γίνουμε σε κάποιο σημείο ίσως κουραστικοί από τις πολλές επαναλήψεις και τις διασαφηνίσεις προς χάρην της ιστορικής ακρίβειας.  Ναι μεν, οι πρώτοι πατέρες της Εκκλησίας ταύτησαν τον ελληνισμό και τους Έλληνες με την ειδωλολατρεία και τους ειδωλολάτρες, -κάποιοι φονταμενταλιστές κληρικοί και μοναχοί κάνουν το ίδιο ακόμα και σήμερα- καθώς τότε δεν υπήρχε όρος για την αρχαία ελληνική θρησκεία και απλώς λεγόταν "Ελληνισμός" ή "η ελληνική θρησκεία" ή "η θρησκεία των Ελλήνων", όμως, ό,τι και να έγινε, το Βυζάντιο είναι ο κρίκος της ιστορίας που μας συνδέει εμάς τους Νεοέλληνες με τους αρχαίους μας προγόνους.  Αν αποκόψουμε αυτόν τον κρίκο, θα είμαστε σαν κάτι βαλκανικά κρατίδια που από εθνικισμό πλάθουν πλαστές εθνικές ταυτότητες και παίζουν με τις λέξεις.  Επομένως, ναι μεν, ήμασταν Έλληνες στην ύστερη αρχαιότητα και στους μέσους χρόνους, αλλά συνάμα και Ρωμαίοι υπήκοοι, τουτέστιν και Ρωμιοί (Ρωμηοί).  Όπως, φερειπείν, εμείς εδώ στην Αμερική σήμερα είμαστε Έλληνες στην καταγωγή και την ιθαγένεια, αλλά έχουμε διπλή υπηκοότητα και ελληνική και αμερικάνικη, ήμασταν όμως και συνεχίζουμε να είμαστε Έλληνες, το ίδιοι και οι πατέρες μας οι Βυζαντινοί (ανατολικορωμαίοι) Έλληνες είχαν ελληνική καταγωγή και ιθαγένεια, αλλά μία όμως υπηκοότητα, τη ρωμαϊκή, καθώς ήταν στην ουσία υποδουλωμένοι στους Ρωμαίους ενώ σε αντίθεση με τους Ρωμαίους, οι Αμερικανοί έχουν ξεφύγει πολύ από τις ελληνικές αξίες και την ελληνική παιδεία και έχουν υιοθετήσει μετανεοτερικές, πολυπολιτισμικές και εξωδυτικές αξίες ανακατεμένες με σύγχρονες υλιστικές δυτικές αξίες βαρβαρικής προέλευσης και πολτοποιημένες στο μπλέντερ του εύκολου κέρδους, της χρησιμοθηρίας και του καταναλωτισμού.

Αυτό που ίσως μπερδεύει τους ιστορικούς είναι το ότι γρήγορα οι Έλληνες ανελίχθηκαν σε υψηλές θέσεις της ρωμαϊκής κρατικής μηχανής και δεν θύμιζαν και τόσο υπόδουλους οι περισσότεροι.  Αυτό ήταν μια πάγια τακτική των Ρωμαίων για ρωμαιοποίηση των ισχυρών και ανυπότακτων πληθυσμών.  Όμως, στην περίπτωση των Ελλήνων, οι Ρωμαίοι μπορεί να υπέταξαν τους Έλληνες με τα όπλα, αλλά οι Έλληνες υπέταξαν τους Ρωμαίους με τον πολιτισμό τους και γιαυτό κυρίως δεν θέλησαν οι Έλληνες να επαναστατήσουν και να ανεξαρτητοποιηθούν.  Δεν ένιωθαν άμεση την ανάγκη για κάτι τέτοιο.  Δεν είναι τόσο η στρατιωτική παντοδυναμία των Ρωμαίων που νομίζουν κάποιοι. Οι ολιγάριθμοι Έλληνες είχαν νικήσει στην αρχαιότητα ορδές Περσών, δεν θα δυσκολεύονταν και τόσο με τους Ρωμαίους, αν δεν ήταν κάποιοι άλλοι λόγοι στη μέση, όπως η πολιτισμική και πνευματική κυριαρχία των Ελλήνων, η ανεμπόδιστη αναρίχηση τους σε μεγάλα αξιώματα του ρωμαϊκού στρατού, η ισχύς τους στο εμπόριο και στη ναυτηλία και ο φιλελληνισμός αρκετών Ρωμαίων σε σημείο πολλοί εθνικιστές ρωμαιοκεντρικοί δυτικορωμαίοι (π.χ. Μαρτιάλης) να αποκαλούν greculi δηλαδή γρεκύλους (ενικός: greculus) όσους Ρωμαίους μιμούνταν τους Έλληνες. Περισσότερο ισχύει ότι ελληνοποιήθηκαν πολλοί Ρωμαίοι παρά ότι ρωμαιοποιήθηκαν πολλοί Έλληνες.  Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο που προτιμούμε  να λεγόμαστε "Ρωμιοί" και όχι "Ρωμαίοι" προς αποφυγήν παρεξηγήσεων.  Αυτό δεν προέκυψε με το νεοσύστατο ελληνικό κράτος και τον νεοκλασικισμό και τον ρομαντισμό, ευρωπαϊκά κινήματα που έφεραν μια νοσταλγία για την αρχαία Ελλάδα, αλλά ήδη ο όρος "Ρωμιός" υπήρχε και παλαιότερα, όταν στην υστεροβυζαντινή περίοδο ήταν πλέον βέβαιο ότι ούτε οι δυτικοί ούτε οι ανατολίτες ήταν με το μέρος μας και βλέπαμε πλέον το τέλος της αυτοκρατορίας να πλησιάζει, όπως και έγινε με την την Δ' Σταυροφορία το 1204, δηλαδή την πρώτη άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Δυτικούς με έναν φρικτό και τρόπο πομας περιγράφει γλαφυρά ο ιστορικός της εποχής εκείνης Νικήτας Χωνιάτης και κορυφώνεται η αγανάκτηση των Βυζαντινών (Ρωμιών/Ελλήνων) με την Άλωση της Κωνσταντινουπόλης από τους Τούρκους το 1453, όπου μόνο κάποιοι ελάχιστοι Δυτικοί έσπευσαν να μας βοηθήσουν λόγω της διαμάχης Πάπα και Πατριάρχη, Ρωμαιοκαθολικών και Ορθοδόξων, Δυτικών και Βυζαντινών.  Από το 1204, προτίμησαν οι Έλληνες των μέσω χρόνων αντί για Ρωμαίοι να λέγονται Γραικοί, ένα λατινογενές όνομα των Δυτικών/Φράγκων που πάντα γνώριζαν για την ελληνικότητα τους και πάντα τους θεωρούσαν διαφορετικούς από αυτούς, επομένως δεν είναι καθόλου τυχαίο που σε περιόδους  φορές οι Ρωμιοί χρησιμοποιούσαν και τον όρο "Έλληνες".

Ο ειδικός αυτός όρος "Ρωμιοί"  μας διαφοροποιεί από τους καθεαυτό ρωμαίους και ως προς το ότι ήσαν ρωμαίοι της δυτικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αλλά και ως προς το ότι ήσαν διαφορετικής εθνικής ταυτότητας και καταγωγής.  Διότι αν και οι δυτικορωμαίοι-αυτό που όλοι σήμερα λένε "Ρωμαίοι" ή "ρωμαϊκός πολιτισμός"-είχαν ελληνικές ρίζες, είχαν αφομοιωθεί με γηγενή φύλα της Ιταλικής Χερσονήσου και της Σικελίας και ειδικά στον πρωϊμο μεσαίωνα, όταν γοτθικά (γερμανογενή) φύλα εισέβαλλαν στην Ιταλία και αφομοιώθηκαν με τους ντόπιους εισαγάγοντας την γοτθική τέχνη και αρχιτεκτονική ενώ ως τότε κυριαρχούσε στους ναούς το ελληνικό βυζαντινό στοιχείο, είτε αυτούσιο είτε με κάποιες μίξεις άλλων ρυθμών ή νεοτερισμούς στη τεχνοτροπία από καλλιτέχνες.  Μετά τον 9ο αιώνα μ.Χ., οι δυτικορωμαίοι είχαν πάψει πλέον να αυτοαποκαλούνται "Ρωμαίοι", διαιρέθηκαν σε βασίλεια και δουκάτα, όπως το Βασίλειο της Νάπολης, το Βασίλειο της Σικελίας, κτλ.  Η Σικελία είχε επίδραση και από την παρουσία των Νορμανδών (γαλατικό φύλο).  Τα βασίλεια αυτά άρχισαν συν τω χρόνω να αποκτούν ιταλική ταυτότητα όσο οι φυλετικές ζυμώσεις άλλαζαν την γλώσσα και τον πολιτισμό.  Η ιταλική ως μια νεολατινική γλώσσα κερδιζε έδαφος στον απλό ιταλικό πληθυσμό που δεν ήξερε γράμματα και άρα δεν ήξερε καλά ή και καθόλου λατινικά.  Ο καταλύτης ήταν κυριολεκτικά η γλώσσα, ώστε στο τέλος του μεσαίωνα και στην αρχή της αναγέννησης, η λατινική εχρησιμοποιήτο μόνο στο δημόσιο βίο, στη ρωμαιοκαθολική εκκλησία και σε ορισμένα έργα συντηρητικών λογίων.  Οι μόνοι δυτικοί που αυτοαποκαλούντο Ρωμαίοι ήταν αυτοί που προέρχονταν από την Ρώμη, αλλά αυτό αναφερόταν μόνο στην πόλη της Ρώμης, όπως γίνεται και σήμερα με όσους Ιταλούς προέρχονται από την πόλη της Ρώμης, κάτι που δείχνει εντοπιότητα και όχι υπηκοότητα και δεν αναφέρεται στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.  Οι μόνοι που διατήρησαν το εθνώνυμο "Ρωμαίοι" ήσαν οι ανατολικορωμαίοι, δηλαδή, οι Ρωμιοί, οι Έλληνες του μεσαίωνα.  Γιαυτό λέμε σήμερα ότι εμείς είμαστε οι μόνοι Ρωμαίοι, δηλ. οι μόνοι συνεχιστές του ένδοξου κλασικού/ελληνορωμαϊκού πολιτισμού που ως βασικό άξονα του είχε τον ελληνισμό και που διατηρήθηκε μέσω της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και εν συνεχεία μεταλαμπαδεύτηκε ως ιδέα και ταυτότητα και στις μετεγενέστερες γενιές.  Δεν είναι τυχαίο που σε κάποια ακριτικά νησιά και μέρη του Ελληνισμού που άργησαν να απελευθερωθούν και ξανάσμιξαν με την Ελλάδα τον 20ο αιώνα ή κάποιοι αλύτρωτοι Έλληνες, όπως οι Πόντιοι που ζούσαν μακριά στον Εύξεινο Πόντο, αποκομμένοι από την καθημερινότητα του σύγχρονου ελληνικού κράτους οι κάτοικοι εκεί αποκαλούσαν τον εαυτό τους Ρωμιούς και συχνά ακόμα και Ρωμαίους, ως πιο επίσημος όρος/εθνώνυμο, όπως για παράδειγμα όταν μιλάμε εκ του προχείρου λέμε Αμερικάνος, αλλά πιο επίσημα λέμε Αμερικανός, κ.ο.κ.

Το "Ρωμιοί", λειτουργεί όπως το "Ελληνοκύπριοι", όπου μιλάμε για Έλληνες της Κύπρου την σημερινή εποχή όπου η Κύπρος είναι διχοτομημένη δηλώνοντας έτσι ότι η Κύπρος είναι ελληνική.  Με αυτή την έννοια, το "Ρωμιός" (Ρωμηός) απλώς δηλώνει ότι πρόκειται για απόγονους Ελλήνων της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας των μέσων χρόνων και αναφέρεται επίσης στην ελληνικότητα της και την βυζαντινή μας κληρονομιά, δηλαδή την ανατολικορωμαϊκή ή μέση ελληνική ή μεσαιωνική ελληνική, που όμως ήταν ελληνική και δεν είχε σχέση με τους Ρωμαίους που μιλούσαν λατινικά, αλλά και που αυτοί ακόμα έχουν ελληνικές ρίζες, καθώς πρώτα ήρθαν οι Αρκάδες και αποίκησαν την Απούλια της νοτιοανατολικής Ιταλίας και μετά ο Αινείας που ίδρυσε την Ρώμη (ελληνικό όνομα που σημαίνει "ισχύς", "σθένος", "δύναμη").  Ο Αινείας ήταν από την Τροία και άρα Έλληνας, ενώ στην Κάτω Ιταλία/Σικελία υπήρχαν ένα σωρό ελληνικές αποικίες από αρχαιοτάτων χρόνων ενώ τα λατινικά προέρχονται από το χαλκιδικό αλφάβητο.  Κατά τηνδιάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου που μας εξιστορεί ο Θουκυδίδης στο κεφάλαιο της "Ιστορία" με τίτλο "Σικελικά" φαίνεται η έντονη ελληνική παρουσιάση στη Σικελία που ήδη ε΄χιε γίνει με τον δεύτερο αποικισμό των Ελλήνων στην Ανδριατική, Σικελία και Κάτω Ιταλία που έγινε κατά την περίοδο του 8ου, του 7ου και του 6ου αιώνα π.Χ. (Ο πρώτος είχε γίνει στη Μικρά Ασία από τα μέσα του 11ου έως τα τέλη του 9ου αιώνα π.Χ.)  Παρά την αφομοίωση των δυτικορωμαίων με ιταλικά και γοτθικά φύλα, περισσότερο ισχύει να είναι οι Ρωμαίοι Έλληνες παρά οι Έλληνες Ρωμαίοι.  Οπότε ο αρθρογράφος του παραπάνω άρθρου έχει απόλυτο δίκαιο όταν λέει ότι περισσότερο ισχύει οι Ρωμαίοι να είναι Έλληνες παρά οι Έλληνες Ρωμαίοι.  Αλλά και Ρωμαίοι να πούμε ότι είμαστε, το εννοούμε πάλι με την έννοια της βυζαντινής  υπηκοότητας την εποχή του μεσαίωνα και όχι για να δηλώσουμε ότι είμαστε καθεαυτό Ρωμαίοι και τάχα μου δεν είμαστε Έλληνες.  

Κάποιοι ιστορικοί, επειδή δεν ξέρουν τι τους γίνεται από αρχαιολογία, βγάζουν αυθαίρετα συμπεράσματα μόνο και μόνο από τις ιστορικές και φιλολογικές πηγές, που όμως αναφέρονται μόνο σε θεσμούς και στον δημόσιο βίο που απεικονίζει την περιρέουσα πολιτική εικόνα της τότε εποχής.  Κάποιοι ιστορικοί μπερδεύονται γιατί κάποιες φιλορωμαϊκές επιγραφές, περγαμηνές και πάπυροι γράφτηκαν στα ελληνικά ή επειδή κάποιοι ρωμαίοι αξιωματούχοι γνώριζαν ελληνικά και είχαν ελληνική παιδεία, που ήταν τόσο ευρέως διαδεδομένη από τα χρόνια του Μ. Αλεξάνδρου (υστεροκλασικά) και τα ελληνιστικά χρόνια  και κάποιοι έλληνες λόγιοι γνώριζαν λατινικά και είχαν εκτός από ελληνική και ρωμαϊκή παιδεία.  Στην πραγματικότητα, όμως, οι πηγές αυτές γράφονταν με συγκεκριμένη ρωμαϊκή διπλωματική ατζέντα, η μόρφωση και η καριέρα κάποιων λογίων και γραφειοκρατών ακολουθούσε συγκεκριμένη ρωμαϊκή ατζέντα και σε καμία περίπτωση δεν μας δίνουν την εικόνα της ιδεολογίας, της εθνικής ταυτότητας και της νοοτροπίας του απλού λαού που απαρτίζει και την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων εκείνων.  Σήμερα οι Δυτικοί/Φράγκοι χρησιμοποιούν για την δική τους δυτικότροπη προπαγάνδα την αφελληνισμένη ρωμαιοκεντρική ιμπεριαλιστική προπαγάνδα την οποία ταυτίζουν απολύτως με την ρωμαϊκή ταυτότητα στο σύνολο της, όχι μόνο της δυτικης ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αλλά και της ανατολικής και το μόνο ελληνικό στοιχείο που αναγνωρίζουν είναι η ελληνική γλώσσα, η Ορθοδοξία και κάποια ψήγματα ελληνιστικών επιδράσεων στη τέχνη. 

Σύστημα των Ρωμαίων αυτοκρατόρων ήταν το "διαίρει και βασίλευε".  Αυτό που κάνει σήμερα και η νέα "Αμερικανική Αυτοκρατορία" που μιμήται τη ρωμαϊκή και γιαυτό δεν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι αμερικανοί ηγέτες έχουν ψύχωση με τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και τους Ρωμαίους.  Το ίδιο συμβαίνει και με τους επίσης ιμπεριαλιστές άγγλους.  Το ιδιο ισχύει και με την Τρόϊκα και διάφορες ευρωπαϊκές δυνάμεις που πάνε να μας κάνουν φτωχούς τριτοκοσμικούς υπήκοους της ευρωζώνης για να μας ελέγχουν καλύτερα.  Έτσι λοιπόν και οι Ρωμαίοι, "καπέλωναν" πληθυσμούς περιοχών ολόκληρων με την ταμπελίτσα τους μόνο και μόνο επειδή έστελναν στρατό και ήλεγχαν το εμπόριο στη Μεσόγειο.   Άφηναν παντού τη σφραγίδα μιας ψευδεπίγραφης ενιαίας ρωμαϊκής πραγματικότητας, ενώ η καθημερινότητα, το τοπίο και ο πληθυσμός των αχανών αυτών περιοχών μόνο ενιαίος και ρωμαϊκός δεν ήταν.  Ο απλός λαός, αυτοί που δεν ήταν αξιωματούχοι, εκπρόσωποι της εκκλησιαστικής εξουσίας ή άλλοι θεσμικοί φορείς, ήταν ο ζωντανός ιστός αυτού που ονομάζουμε "Βυζαντινοί".  Τα σημαντικότερα πρόσωπα με πολιτιστική επίδραση ήταν έλληνες που μετέδωσαν στους Σλάβους, τους Ρωμαίους και τους ανατολίτες τον πολιτισμό, την χριστιανική παιδεία, αλλά και τα ελληνικά γράμματα. Ο μόνος τρόπος να μάθουμε για αυτούς τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους πέραν από τον ξύλινο πολιτικό λόγο,τις φιλτραρισμένες πληροφορίες και την ρωμαϊκή προπαγάνδα ή την λογοτεχνία που σκοπός της δεν είναι η καταγραφή της ιστορικής αλήθειας, αλλά η ψυχαγωγία και η ατζέντα του συγγραφέα, είναι μόνο η αρχαιολογική σκαπάνη.  Και αυτή έχει φέρει στο φως αποδείξεις ότι  οι άνθρωποι αυτοί ήξεραν ελληνικά και όχι λατινικά, τηρούσαν πολύ περισσότερα αρχαιοελληνικά ήθη και έθιμα από όσο γνωρίζουμε και είχαν ελληνική συνείδηση, αλλά λόγω της ταύτισης του ελληνισμού με την αρχαιοελληνική θρησκεία, δήλωναν Ρωμαίοι υπήκοοι χριστιανοί, διέφεραν όμως και το ήξεραν σαν τη μέρα με τη νύχτα τόσο με τους Ρωμαίους όσο και με άλλους υπηκόους της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, π.χ. Σλάβους, Αρμένιους, κ.λ.π.  Αφου λοιπόν οι Ρώσοι παρέμειναν Ρώσοι, οι Σέρβοι Σέρβοι, οι Βούλγαροι Βούλγαροι και ου το καθεξής, οι Έλληνες δεν θα παρέμεναν Έλληνες;  

Απλώς, όταν μετά την ρωμαιοκρατία οι Έλληνες πέρασαν στη τουρκοκρατία και εκεί πια είχαν να αντιμετωπίσουν τους βάρβαρους και αλλόθρησκους Οθωμανούς Τούρκους, τότε κατάλαβαν ότι δεν υπάρχει περίπτωση συνύπαρξης με τέτοια βαρβαρικά και τόσο διαφορετικά φύλα.  Με τους Τούρκους ήταν αδύνατο να συμβεί ότι συνέβη με τους Ρωμαίους.  Ελάχιστοι κατάφεραν να άποκτήσουν μεγάλα αξιώματα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και αυτούς οι συνέλληνες τους συχνά τους έβλεπαν ως προδότες.  Οι Τούρκοι ήταν και είναι ακόμη ανθέλληνες και πάντα επιζητούσαν και επιζητούν την απαξίωση του ελληνικού στοιχείου, τον πλήρη αφανισμό του και την προβολή της δήθεν υπεροχής τους ως Τούρκοι , αλλά και ως μουσουλμάνοι έναντι των Ελλήνων και γενικότερα των ευρωπαίων χριστιανών.  Αν δεν ήταν η ένδοξη μας Επανάσταση του '21 να εμποδίσει τους Τούρκους θα είχαν τώρα εισβάλει και στη δυτική Ευρώπη!  Οι Έλληνες λοιπόν της τουρκοκρατίας έζησαν στο πετσί τους όχι μόνο τον τουρκικό ζυγό, αλλά και την εκμετάλλευση των μεγάλων (ευρωπαϊκών) δυνάμεων που μια ήταν φιλελληνικές την άλλη ανθελληνικές, είδαν και απόειδαν και με τις επιδράσεις του διαφωτισμού, του ρομαντισμού και του νεοκλασικισμού, άρχισαν να αποφεύγουν τους όρους "Ρωμηός" και "Γραικός" (δυτικής κοπής)  και να προτιμούν τον πιο διαχρονικό όρο "Έλληνες".  Μάλλιστα είχαν γίνει ολόκληρες μάχες κατά των Τούρκων όταν κάποιοι Τούρκοι στρατιωτικοί και διπλωμάτες τους απεκάλεσαν Ρωμαίους!  Προφανώς, το εξέλαβαν αυτό ως απόδειξη ότι οι Οθωμανοί Τούρκοι τους έβλεπαν ως σκλάβους των Ρωμαίων που άλλαξαν χέρια και εκείνοι τώρα οι Οθωμανοί Τούρκοι είναι τα νέα τους αφεντικά.  

Όπως προαναφέραμε και στην αρχή, οι Δυτικοί/Φράγκοι παραχάραξαν την ιστορία, την πλαστογράφησαν και παρουσίασαν τον ελληνισμό ως μια υπόθεση που τέλειωσε με την ρωμαιοκρατία το 146 π.Χ., δηλ. πάψαμε να υπάρχουμε ως έθνος ενώ αποσιώπησαν τον ρόλο του ελληνισμού στον χριστιανισμό, τον ρόλο των Ελλήνων πατέρων που απλώς παρουσίασαν ως ελληνομαθείς ή ελληνόγλωσσους, θολής, ακαθορίστου ή και αγνώστου εθνικής προελεύσεως, μιλώντας μόνο με γεωγραφικούς προσδιορισμούς, προφανώς για να διατηρηθεί η παπική/καθολική ατζέντα μετά το σχίσμα του 1054.  Ακόμη και εκείνοι οι Φράγκοι που δεν μας αμφισβητούν την ιστορική μας συνέχεια, πάλι όμως αποσιωπούν το μερίδιο μας και τα δικαιώματα μας στη ρωμαϊκή κληρονομιά, την ταυτότητα μας ως Ελληνες Ρωμαίοι της ανατολικής ρωμαϊκής επαρχίας των μέσων χρόνων και τις βαθύτατα ελληνικές ρίζες των Ρωμαίων που τους επηρεάσαμε τόσο με τον πολιτισμό μας και τους παρουσιάζουν ως έναν εντελώς διαφοροποιημένο λαό, καθαρά δυτικό, με γλώσσα τα λατινικά και κατά τον μεσαίωνα με θρησκεία τον ρωμαιοκαθολικισμό και ξεχνάν ότι η ορθοδοξία θα μπορούσε να λέγεται και αυτή ρωμαιορθοδοξία αφού ανήκει στη Ρωμανία, αυτό που εμείς λέμε σήμερα Βυζάντιο.  Δεν ήταν λίγοι οι Έλληνες πάπες.  Ήταν 15 στον αριθμό! (Με αλφαβητική σειρά: Αγάθων, Ανάκλητος, Ανίκητος, Διονύσιος, Ελεύθερος, Ευάριστος, Ζαχαρίας, Ζώσιμος, Θεόδωρος Α', Ιωάννης ΣΤ', Ιωάννης Ζ', Σέξτος ή Σίξτος Β', Τελέσφορος και Υγίνος).   Ακόμα και ο ρωμαιοκαθολικισμός επηρεάστηκε από το ελληνικό στοιχείο.  Αφού λοιπόν υπήρχε το ελληνικό στοιχείο ακόμα και στη δυτική ρωμαϊκή αυτοκρατορία δεν θα υπήρχε στην ανατολική;  Οπότε και εμείς τα παιδιά των ανατολικορωμαίων του μεσαίωνα λογικό είναι να κάνουμε το ίδιο που έκαναν και εκείνοι και να λεγόμαστε όχι μόνο Έλληνες ή Νεοέλληνες, αλλά και Ρωμιοί (Ρωμηοί), Ελληνορωμιοί (Ελληνορωμηοί) ή Ελληνορωμαίοι, ακόμα και Ρωμαίοι, αν και εγώ προσωπικά προτιμώ τον αυτοπροσδιορισμό "Έλληνες" προς αποφυγήν παρεξηγήσεων και ειδικά με τους ξένους, χωρίς όμως να ντραπώ να πω "Ναι είμαι Ρωμιός, ναι είμαι Ρωμαίος!  Ζήτω η ένδοξη μας η Ρωμανία, δηλαδή το Βυζάντιο! Ζήτω η Ορθοδοξία!"   Κι όταν λέμε Ρωμανία δεν εννοούμε φυσικά τη Ρουμανία.  Είναι γνωστός ο εθνικισμός των Ρουμάνων που θέλουν να αποποιηθούν των σλαβικών τους στοιχείων και αποδέχονται μόνο τα ρωμαϊκά και νεολατινικά τους στοιχεία.  Είναι όμως ένας μεικτής καταγωγής λαός είτε το θέλουν είτε όχι.  Είναι μεν Ορθόδοξοι αδελφοί μας, αλλά κάνουν προπαγάνδα περί Ρουμάνων Βλάχων ενώ οι Βλάχοι ήταν Έλληνες των ρωμαϊκών χρόνων που για εμπορικούς λόγους υιοθέτησαν την λατινική γλώσσα, αλλά υπήρξαν και παραμένουν Έλληνες, όπως δείχνουν οι έρευνες και όπως και οι ίδιοι νιώθουν και το παραδέχονται άλλωστε.  Αν λοιπόν αυτοί οι εκλατινισθένες τη γλώσσα Ρωμηοί παρέμειναν Έλληνες δεν θα παρέμεναν Έλληνες οι Ελληνόφωνοι Ρωμηοί;

Αλλά το ξαναλέω πάλι για πολλοστή φορά, χρησιμοποιούμε τους όρους "Ρωμηός", "Ρωμαίος", κτλ., μόνο για να δηλώσουμε ρωμαϊκή υπηκοότητα κατά τους μέσους χρόνους και όχι ρωμαϊκή καταγωγή ή ιθαγένεια, διότι η καταγωγή και η ιθαγένεια είναι η ελληνική.  Αυτό αποδεικνύουν και οι διαμαρτυρηθέντες Έλληνες του Λιβάνου που ενώ στο πανώ τους έγραφαν "Είμαστε Ρωμαίοι! Μην βεβηλώνεται τα όσια και τα ιερά μας" κρατώντας τις σημαίες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας-ως απόγονοι των Βυζαντινών, ως απόγονοι των μόνων μετά το τέλος της κλασικής αρχαιότητας Ρωμαίων που ζήτησαν τον λόγο για την μαύρη προπαγάνδα κατά της κληρονομιάς τους-δήλωσαν και απέδειξαν με τον αγώνα τους και την παρησία τους ότι τα όσια και τα ιερά τους είναι όχι μόνο ελληνικότατα, αλλά και ότι η καρδιά του ελληνισμού και της ορθοδοξίας, που μαζί μας κάνουν την Ρωμηοσύνη (ή Ρωμιοσύνη ή Ρωμαιοσύνη), χτυπά δυνατά στην ομογένεια, 

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ, ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ, ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΟΙ ΓΡΑΙΚΟΙ ΤΗΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ!!! ΖΗΤΩ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ, ΖΗΤΩ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΖΗΤΩ Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ Ή ΡΩΜΑΙΟΣΥΝΗ ΜΑΣ!!! "Την Ρωμιοσύνη μην την κλαις".  Ας αφήσουν λοιπόν τις προβοκατόρικες ερωτήσεις οι ημιμαθείς γρεκύλοι νεοπαγανιστές, που πλανεμένοι καθώς είναι, υπηρετούν μονάχα τη μασωνία και την παγκοσμιοποίηση που θέλει την δύσμοιρη Ελλάδα μας δέσμια της διεθνούς οικονομικής δικτατορίας.  Είναι γνωστές οι φωτογραφίες με τη Μαρία Τζάνη και τον Δημήτρη Ιατρόπουλο σε μασωνική στοά, είναι γνωστή η δήλωση του Γιάννη Φουράκη ότι είναι όλοι τους μασώνοι και απατεώνες, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού του (!) και λίγο μετά βρέθηκε νεκρός, προφανώς από "δικούς του" που βιάστηκαν να του κλείσουν το στόμα.  Όπως, επίσης, είναι γνωστή μια σωρεία αποδείξεων ότι μέλη νεοπαγανιστικών οργανώσεων τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ομογένεια είναι μασώνοι, ορισμένοι και κατά δική τους δήλωση. Και οι μεν νεοπαγανιστές κάνουν ενέργειες που στο τέλος εξυπηρετούν τα συμφέροντα των τούρκων και άλλων ανθελληνικών φύλων και των ταγών της παγκοσμιοποίησης, αφού είναι απαθείς μπροστά στις καταστροφές των βυζαντινών αρχαιοτήτων (π.χ. Μικρά Ασία) και οι δε ακροβυζαντινιστές-φονταμενταλιστές-σκοταδιστές κάνουν και αυτοί παρόμοιες ενέργειες που εξυπηρετούν ανθελληνικά και εξουσιαστικά συμφέροντα της παγκοσμιοποίησης και των εχθρικά κείμενων προς ημάς εθνών.  Και οι μεν και οι δε κάνουν ενέργειες που απειλούν την διαφύλαξη της ιστορικής μας συνέχειας και παραπληροφορούν τους ξένους για την ταυτότητα μας ως έθνος.  Το ίδιο ισχύει και για το περίεργο φαινόμενο σύγκρουσης ακραίων κύκλων που δρουν στην Αθήνα (αρχαιομανείς) και στη Θεσσαλονίκη (βυζαντινομανείς).  Οι μεν απορρίπτουν την ορθοδοξία και το Βυζάντιο οι δε λένε ότι είναι Ρωμαίοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί και ότι δεν είναι Έλληνες.  Όποιες και να είναι οι προθέσεις τους το αποτέλεσμα μετράει. Ο δρόμος για την κόλαση είναι σπαρμένος με καλές προθέσεις.  Ανοίγουν κερκόπορτες σε στιγμές κρίσιμες για την πατρίδα και το έθνος.  Μιλάμε περί εσχάτης προδοσίας!  Αυτό είναι έγκλημα για τις μετέπειτα γενιές που θα διδαχθούν μια παραχαραγμένη ιστορία.  Θα έχουν άσχημη υστεροφημία και θα τους κρίνει αυστηρώς η ιστορία.  Άρα, νεοπαγανισμός=ανθελληνισμός, όπως και αφελληνισμένος ακροβυζαντινισμός/ευρωπαϊκή ή αμερικανική ή παγκοσμιοποιημένη ανθελληνική "ορθοδοξία" με προτεστάντικα και καθολικά στοιχεία και ξυρισμένους παπάδες-businessmen=ανθελληνισμός.  Ὀμως, όσο και να υπάρχουν Πήλιοι Γούσηδες και σύγχρονοι Εφιάλτες, κάτι που συνέβαινε πάντοτε σε όλες τις εποχές και θα συμβαίνει εις το διηνεκές, όσο υπάρχει ελληνισμός, άλλο τόσο θα υπάρχουν και ήρωες και ηρωήδες και Κολοκοτρώνηδες και Μπουμπουλίνες και ο Ελληνισμός/η Ρωμιοσύνη πάντα θα βρίσκει τρόπους να αντιστέκεται και να ορθοποδεί, όπως εκανε πάντοτε παρά τις όποιες δυσκολίες και αντιξοότητες.  Διότι είναι μέσα στο DNA μας πως η "Ελλάς προορίζεται να ζήσει και θα ζήσει" (Χαρίλαος Τρυκούπης).

Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις
εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκκαλο
με το λουρί στο σβέρκο

Νάτη πετιέται απο ξαρχής
κι αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό
με το καμάκι του ήλιου

Γιάννης Ρίτσος