Στην εκπομπή "Γράμματα Σπουδάμματα" καλεσμένος του κ. Δημήτρη
Νατσιού,
ήταν ο Καθηγητής Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ κ. Λάμπρος
Σιάσος που μίλησε για την
κρίση υπό το φώς του καντηλιού. Επίσης
αναφέρθηκε στον ανθρώπινο λόγο, στο
τραγούδι στη μουσική, στις
γεύσεις, στην φαντασία, στον ρόλο της γυναίκας στο
σπίτι και την κοινωνία
και στην σημασία της ιστορίας και της γλώσσας που
φτιάχνει
εγκέφαλo.
Το δικό μου σχόλιο
Ένας από τους λίγους θεολόγους και πανεπιστημιακούς που μιλάει με
καθαρά λόγια, με παρρησία, με το θάρρος της γνώμης του και με
ειλικρίνεια και χωρίς την γνωστή υποκρισία που ταιριάζει μόνο στους
Φράγκους. Εκφράζει και εξάρει την σημασία της λαϊκής μας παράδοσης,
της θρησκευτικής νεοελληνικής λογοτεχνίας, της αρχαίας ελληνικής
φιλοσοφίας και της πατερικής της πρόσληψης και της εκκλησιαστικής
και πατερικής παράδοσης από τις απαρχές της μέχρι σήμερα δίνοντας
έτσι μια ολοκληρωμένη εικόνα της ελληνορθόδοξης μας ταυτότητας.
Ένας από τους, δυστυχώς, πολύ λίγους θεολόγους του 21ου αιώνα
που συνδοιάζουν αρμονικά την διαχρονική ελληνική μας παράδοση με
την ορθοδοξία και δεν έχουν το σύμπλεγμα ότι ως θεολόγοι πρέπει να
ξεκινούν την διδασκαλία τους από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους
και το Ευαγγέλιο, όπως ο ίδιος λέει, αλλά έχει μελετήσει ο ίδιος τους
αρχαίους μας προγόνους και χρησιμοποιεί την φιλοσοφία, την ρητορική
και τον πολιτισμό τους ως πολύτιμα εργαλεία για την ορθόδοξη
χριστιανική θεολογία, όπως ακριβώς έκαναν και οι μεγάλοι πατέρες και
θεολόγοι της εκκλησίας και δη οι Τρεις Ιεράρχες και η σχολή της
Καππαδοκικής θεολογίας, αλλά και στους μετάπειτα μεσοβυζαντινούς
και υστεροβυζαντινούς χρόνους. Μόνο αργότερα άρχισε η εκκλησία
να απέχει από τις κλασικές σπουδές (κλασική αρχαιότητα) και αυτό
οφείλεται και στο ότι πολλοί σπουδαγμένοι στην Ευρώπη Έλληνες θεολόγοι
και κληρικοί επηρεάστηκαν από τον Ρωμαιοκαθολικισμό της Αναγέννησης,
αργότερα με τις Μεταρρυθμίσεις από τον ευσεβισμό των Καλβινιστών
και το ανθελληνισμό των Λουθηρανών και επίσης από την εποχή του
Διαφωτισμού με την επίδραση των άθεων και ανθελλήνων ευρωπαίων
φιλοσόφων και αργότερα με τους δυτικούς θεολόγους του 19ου,
κυρίως προτεστάντες και ειδικά με τη γερμανική σχολή.
Με παρρησία και αφοπλιστική ειλικρίνεια βάζει στη θέση τους τα πράγματα
δίνοντας μια εύστοχη σημειολογία της σύγχρονης ζωής εξηγώντας τις
παρεμηνείες και την διαστρέβλωση των αξιών της οικογένειας και της θρησκείας
από την δυτικότροπη νεοτερικότητα και δη την μετανεοτερικότητα,
παρακλάδι της οποίας είναι και ο φεμινισμός που έχει δώσει μια λάθως
εικόνα για τον χριστιανισμο και ειδικά την ορθοδοξία και έχει περάσει
μηνύματα ακραία και καταστροφικά για την κοινωνία και την οικογένεια
και υποβιβάζει στην πράξη παρά αποκαθιστά την θέση της γυναίκας.
Επίσης, ο Δάσκαλος καταδεικνύει και ξεμπροστιάζει τις αντιφάσεις
του "πολιτικώς ορθού" και των διαφόρων σύγχρονων ιδεολογημάτων,
που δυστυχώς υπό μορφή προπαγάνδας, δηλητηριάζουν την
ελληνορθόδοξη μας παράδοση συντίνοντας έτσι στην μαζοποίηση,
τον καταναλωτισμό και την παγκοσμιοποίηση, φαινόμενα που
έχουν δυστυχώς ήδη χτυπίσει και μαστίζουν την πατρίδα μας.
Είναι αξιέπαινος που μέσα σε όλα αυτά τα πολυποίκιλα θέματα
που έθιξε λακωνικά, λητά, απλά και απέριττα, με μεστά νοήματα
και με πολλή αλήθεια, από τη μουσική μέχρι την οικογένεια, μίλησε
και για κάτι που λίγοι τολμάνε σήμερα στον ακαδημαϊκό χώρο της
Ελλάδας να μιλήσουν: τους εμποράκους των μεταμοντέρνων ή άλλων
ριβιζιονιστικών γλωσσικών βιβλίων και των μεταρρυθμιστών και αυτόκλητων
μεσσίων και σωτήρων της Νεοελληνικής Γλώσσας που την έχουν
κατακρεουργήσει με την επιβολή ιδεολογημάτων που κατασκεύαζουν
οι ίδιοι και τα τσιράκια τους και τα παρουσιάζουν ως παιδαγωγικά και
γλωσσολογικά μοντέλα καταστρέφοντας έτσι ανεπανόρθωτα την γλώσσα
μας και μπερδεύοντας ακόμη περισσότερο τους μικρούς μαθητές που
κινδυνεύουν να καταντήσουν "ημίγλωσοι" (semilinguals), αν όχι άγλωσσοι
και τουρίστες στην ίδια τους την πατρίδα ή χρήστες της ελληνικής ως
δεύτερης γλώσσας με πρώτη την αγγλική ή ό,τι νομίζουν ότι είναι
αγγλικά-στην ουσία έχουν φτιάξει τα δικά τους μη-ρεαλιστικά αγγλικά
που μιλάνε και καταλαβαίνουν μόνοι αυτοί-παρότι τα ελληνικά είναι η
γλώσσα τους και η γλώσσα των γονιών τους!
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει αν δώσουμε τα εύσημα και στον
παρουσιαστή της εκπομπής, τον Δημήτρη Νατσιό, γνωστό
από τον χώρο της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και τους
αγώνες κατά των ριβιζιονιστών (αναθεωρητών) της ιστορίας, των
θρησκευτικών, και της γλώσσας, δηλ. της Ρεπούση, της Κουλούρη,
της Δραγώνα, του Μπαμπινιώτη, του Τατσόπουλου και άλλων
ακριβοπληρωμένων θιασιωτών και κινσόρων του θεάτρου του
παραλόγου που στήνεται στις πλάτες των παιδιών, των γονιών
και ημών των εκπαιδευτικών. Με προσωπικό του κόστος έχει
δώσει γη και ύδωρ για να σταματήσει η χρήση βιβλίων
σαν αυτό της ιστορίας της ΣΤ' τάξης του Δημοτικού που επιμελήθηκε
η συγγραφική ομάδα της Ρεπούση που ακολουθεί τις γνωστές
χυδαίες, ανθελληνικές και αντιπαιδαγωγικές θέσεις στην ιστορία και
την γλώσσα των σχολικών βιβλίων. Ο Νατσιός πρώτος
κατανόησε και προσπάθησε να το καταλάβουν και άλλοι
ότι εδώ δεν πρόκειται απλώς για μια προσπάθεια να
απλοποιηθεί η γλώσσα και η ιστορία για παιδαγωγικούς λόγους, για
την δειυκόλυνση των παιδιών δηλαδή, αλλά γιατί
υπάρχει ολόκληρη ιδεολογική ατζέντα από πίσω, αυτή του
εθνομηδενισμού και της στρογγυλοποίησης της ιστορίας και της γλώσσας
για ικανοποίηση πολιτικών συμφερόντων που έχουν
οι εκάστοτε εθνοπροδότες πολιτικοί που επιβάλλουν
μια κατασκευασμένη φτηνή θολοκουλτούρα για να
βγουν από την δύσκολη θέση να χαράξουν μια πιο σκληρή
διπλωματία και διεθνή στρατηγική ή ακόμα και να πάνε
την Ελλάδα σε πόλεμο με γείτονες λαούς.
Έτσι έχουμε την παρουσίαση της ελληνικής ιστορίας
ως περιορισμένης στον 19ο και τον 20 αιώνα ενός
έθνους που ακολουθούσε το γνωστό κοινό αλυτρωτισμό
των υπόλοιπων βαλκανικών λαών και ότι απλώς πρόκειται
για κατασκευή πλαστής εθνικής ταυτότητας με την αρωγή
της εκκλησίας και των φιλελλήνων της εποχής του
νεοκλασικισμού. Αυτά λεει η Δραγώνα στα βιβλία της,
αυτά ακολούθησε η Ρεπούση στο βιβλίο της ιστορίας της ΣΤ'
τάξης και αυτά προωθεί στην κακοφτιαγμένη "κιτς" ταινία του
"1821" ο κατά φαντασίαν σκηνοθέτης (ποιος τον έκανε άραγε;)
Τατσόπουλος, ένας επαγγελματίας προπαγανδιστής και
γνωστός παιδερεστής και κρυπτο-ομοφυλόφιλος που τώρα
παριστάνει τον άντρακλα γιατί προφανώς έχει ενοχική στάση
απέναντι στην σεξουαλικότητα του και άρα χρειάζεται
ψυχολογική υποστήριξη στον τομέα αυτό. Ας βρει πρώτα
λοιπόν ο ίδιος την ταυτότητα του και ας αφήσει ήσυχη την
ταυτότητα ενός ολόκληρου έθνους του οποίου την ιστορία
αγνοεί και γιαυτό δεν την σέβεται.
Πάμε τώρα στον άλλο θιασιώτη του ελληνικού πολιτικού θεάτρου
του παραλόγου. :Όλες αυτές οι αλλαγές και μεταρρυθμίσεις
στην ορθογραφία, το λεξιλόγιο και την γραμματική, στην πλήρη ή μερική
κατάργηση του συνακτικού και την υιοθέτηση των δενδρογραμμάτων
Τσόμσκι στη θέση του παραδοσιακού ελληνικού συνακτικού είναι
όλα ενέργειες του γνωστού και μη εξεραιτέου καθηγητή της
γλωσσολογίας και πρώην Πρύτανη του ΕΚΠΑ και της ομάδας του.
Όλα αυτά γίνονται υποτίθεται για το καλό των παιδιών, ως
απλοποίηση και καλά για να μην κουράζονται! Εξακολουθούν όμως
να συντηρούν το ιδιαίτερα κουραστικό και ψυχοφθόρο βαθμοθηρικό και
εξετασιοκεντρικό εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας με την αποστήθιση και
την στείρα δασκαλοκεντρική διδασκαλία το οποίο προσπαθούν να επιβάλλουν
ακόμα και στα σχολεία της ομογένειας και μιλάω εκ πείρας ως δάσκαλος των
ελληνικών στη Νέα Υόρκη επί σειρά ετών. Γιατί λοιπόν δεν κάνει
μεταρρυθμίσεις προς αυτή την κατεύθυνση ο κύριος Πρύτανης αντί να
καταπιάνεται με το πως θα αποδομίσει την ελληνική γλώσσα σε σημείο
που με τα βιβλία του και τα βιβλία των τσιρακίων του κοντεύουμε και
εμεις ακόμα οι εκπαιδευτικοι να ξεχάσουμε και αυτά που ξέραμε!
Πόσο μάλλον τα κακόμοιρα τα παιδιά και δη αυτά που τα ελληνικά δεν
είναι η πρώτη τους γλώσσα! Αν δουμε βιογραφικά καθηγητών
πανεπιστημίου και τα συγκρίνουμε θα δούμε ότι και ο τελευταίος καθηγητής
κάπου εξειδικεύεται. Η ειξειδίκευση του συγκεκριμένου κυρίου στο αντικείμενο
της γλωσσολογίας ποιά είναι άραγε; Διότι εδώ και δεκαετίες μέχρι και
αυτή τη στιγμή μονοπωλεί όλους τις κλάδους της γλωσσολογίας και της
θεωρητικής, αλλά και της εφηρμοσμένης (διδακτική της γλώσσας/εκπαιδευτική
ή παιδαγωγική γλωσσολογία). Επίσταται, δηλαδή, επί παντός επιστητού!
Και χωρίς να έχει κάνει καμιά αξιόλογη και προπάντων δική του
πρωτότυπη έρευνα. Ειδικά για το θέμα της εφηρμοσμένης
γλωσσολογίας δεν διαθέτει ούτε τις σπουδές και ειδικές γνώσεις
που απαιτούν ένα βασικό υπόβαθρο στις επιστήμες της αγωγής και
της συμπεριφοράς καθώς και γνώσεις στατιστικής, ποσοτικών και
ποιοτικών μεθόδων και άλλων πολλών τα οποία αγνοεί παντελώς.
Και το λέω γιατί υπήρξα μαθητής του! Και άρα μιλώ από
προσωπική πείρα. Έχω παρακολουθήσει σεμινάρια του δήθεν
"πατέρα της σύγχρονης ελληνικής γλωσσολογίας" εδώ στην ομογένεια
τα οποία αν και ήταν επιεικώς για γέλια, όμως αισθάνθηκα αηδία,
καταπίεση και φρίκη από τον αλαζονικό τρόπο που μας μιλούσε
με το ειρωνικό χιουμοράκι του και αυτήν την επιτηδευμένη επιβλητικότητα
του ανασφαλή ανθρώπου που βρίσκεται σε θέση
υπεροχής, αλλά δεν ξέρει για τι ακριβώς μιλάει
και που θέλει να καταλήξει. Ο "Μέγας Διδάσκαλος"
δεν είναι τελικά και τόσο δεξιoτέχνης στην παιδαγωγική
που ακόμα και πολέμιοι του είχαν αυτήν την αυταπάτη.
("Μέγας Διδάσκαλος" είναι ένας μασονικός όρος, σίγουρα
προσφιλής στην κλίκα αυτών των ανθρώπων.)
Το μόνο που εγώ έμαθα από αυτόν τον άνθρωπο είναι πως
υπάρχει μόνο ένας τρόπος να διδαχθεί η ελληνική
γλώσσα, ο δικός του και αυτό χωρίς πολλές
αποδείξεις, μόνο και μόνο επειδή εκείνος το είπε και επειδή
έχει και την στήριξη των άλλων. Τί ερευνητικό έργο έχουν παράγει
αυτοί οι άνθρωποι; Τί λεξικά και τί βιβλία έχουν
γράψει που να είναι ωφέλιμα και επικοιδομητικά;
Γεμάτα λάθη, κοτσάνες, στερεότυπα, κακέκτυπα
και κλεμμένα μοντέλα, ιδέες και θεωρίες από
βιβλία αμερικανών και ευρωπαίων ερευνητών,
πολλές φορές χωρίς καν εύφημο μνεία διότι δεν γνωρίζουν
ούτε από στοιχειώδη συγγραφική μεθοδολογία,
κάτι που θα έπρεπε κανονικά να διδάσκονται οι πρωτοετείς
των προπτυχιακών σπουδών, αλλά αυτά δυστυχώς για την
Ελλάδα και όσους έχουν εδώ στην Αμερική την νοοτροπία του
Ελληνικού δημοσίου είναι μάλον ψιλά γράμματα... Άνθρωποι σαν
τον Μπαμπινιώτη, την Ρεπούση,την Δραγώνα και τον Τατσόπουλο,
το μόνο που θα μπορούσαν να κάνουν εδώ στην Αμερική (εννοείται
αν δεν είχαν μέσο και με μοναδικό κριτήριο τα προσόντα τους)
θα ήταν να δουλέψουν σε κανένα γραφείο, αν όχι
σερβιτόροι σε καμιά καφετέρια...
Εδώ στην ομογένεια έχουμε άσχετους που με διασυνδέσεις
το παίζουν γλωσσολόγοι, παιδαγωγοί και ειδικοί επί παντός
επιστητού ενώ πολλοί από αυτούς προέρχονται από άσχετους κλάδους
(π.χ. φυσικομαθηματική, οικονομικά, πολυτεχνείο, κτλ.). Είναι γνωστό
ότι τα παιδιά των μεταναστών εδώ πληρώνουν το τίμημα της
αλαζονίας και αρχομανίας που έχει η πρώτη γενιά μεταναστών, αυτό
το ιδιάζον φετίχ της προεδρικής καρέκλας. -και όχι αμερικανών,
διότι αμερικάνοι συνήθως δεν γίνονται ποτέ, απραμένουν μετανάστες τόσο
στην πράξη γλωσσικά και πολιτισμικά, αλλά και στα μάτια των αμερικανών,
οπότε οι διάφορες οργανώσεις και οι διάφοροι σύλλογοι της ελληνικής παροικίας,
οι ενορίες και τα ελληνικά σχολεία είναι ο όνος τρόπος για να αναριχηθούν σε
θέσεις "εξουσίας" και να αποκτήσουν τίτλους και προνόμοια. Έτσι συχνά
άνθρωποι αγράμματοι και άσχετοι γίνονται "αφεντικά" των εκπαιδευτικών!
Όλοι θέλουν να το παίζουν ειδήμονες και επιστήμονες χωρίς καμία κατάρτιση,
χωρίς κανένα πνευματικό κόπο και χωρίς περγαμηνές και με μοναδικό εφόδιο το μέσο,
όπως άλλωστε γίνεται και στην Ελλάδα. Ο κάθε ιερατικώς προϊστάμενος και
ο κάθε λαϊκός/μη-κληρικός επιθεωρητής εκπαίδευσης για τα ομογενειακά
ελληνικά σχολεία, διορίζεται με μέσο, ακόμα και άθεοι, ανθέλληνες και κυρίως
μασόνοι, χωρίς ειδίκευση στον συγκεκριμένο χώρο, αλλά σε άσχετα αντικείμενα,όχι
μόνο παρουσιάζουν φασιστοειδή και αντιεπαγγελματική συμπεριφορά, όχι μόνο
προσπαθούν να επιβάλλουν τα γεμάτα σοβαρά λάθη-και μιλάω για
επιστημονικά και παιδαγωγικά λάθη και όχι για τα τυπογραφικά που είναι
ανθρώπινα και συμβαίνουν σε όλους. Αλλά επιπλέον τοποθετούν και τις συζύγους
τους στις διάφορες ενορίες και κοινότητες-δήθεν για να βοηθούν εθελοντικά, ενώ στην
πραγματικότητα ο σκοπός τους είναι να λειτουγούν ωε τσιράκια και μεσάζοντες
των συζύγων τους, ώστε να χειραγωγούν βήμα προς βήμα όλες τις λειτουργίες όχι
μόνο του σχολείου, αλλά και της εκκλησίας, πάντα με κίνητρο το χρήμα και την
εξουσία! Αν και στην ουσία υπάλληλοι, λόγω των παχυλών τους μισθών
αποκτούν νεοπλουτίστικη νοοτροπία που συχνα θυμίζει τον "αρχοντοχωρτιάτη" του
Μολιέρου! Όπως και με τους εαυτούς τους, έτσι και και με τις γυναίκες τους, τις
παρουσιάζουν ως επιστήμονες και παιδαγωγούς, συχνά ως φιλόλογους ή
δημοδιδασκάλισσες, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για νοικοκυρές, απόφοιτες
άσχετων σχολών ή εργαζόμενες σε άσχετα επαγγέλματα, πολλές φορές ακόμα και
απόφοιτες εξετάξιου γυμνασίου/λυκείου ή ακόμα και δημοτικού! Κανείς δεν
ενδιαφέρθηκε για το πως μεγαλώνουν αυτά τα παιδιά σε αμερικανικό έδαφος, τι
προβλήματα αντιμετωπίζουν, τι ανάγκες έχουν πραγματικά. Σε αυτό συχνά φταίνε
και πολλοί παράγοντες εκκλησιαστικών και σχολικών συμβουλίων των ενοριών και
κοινοτήτων που παριστάνουν τους σφουγγοκολλάριους τους προς ίδιον όφελος.
Την στάση αυτή των κοινοτικών παραγότων εκμεταλλεύονται οι έμποροι σχολικών
βιβλίων και επιθεωρητές ή υπεύθυνοι εκπαίδευσης των ομογενών και προσπαθούν
να τους αποσπάσουν χρήματα-κοινώς να τους τα "φάνε" και να τα "κονομήσουν
χοντρά-ζητώντας συνεχώς δωρεές είτε για να εκδόσουν τα βιβλία τους είτε για
δήθεν για να χτιστούν επιπλέον σχολικές αίθουσες, κ.ο.κ. Βασίζονται στο
"ψώνιο" των διαφόρων κοινοτικών παραγόντων να γραφτεί το όνομα τους στις
εφημερίδες με μεγάλα γράμματα, να βγουν φωτογραφία με γνωστά και
ισχυρά πρόσωπα και να μπει το όνομα τους με χρυσά γράμματα στη λίστα
των ευεργετών, χορηγών και δωρητών.
Το χειρότερο έγκλημα τους είναι ο βιασμός της παιδικής
ψυχής και ο εξευτελισμός του ρόλου του δασκάλου με θύμα πάντα το παιδί
που στερείται ποιοτικής εκπαίδευσης, διότι η ποιοτική εκπαίδευση τον
θέλει τον δάσκαλο με "Δ" κεφαλαίο σαν τον Σιάσο και τον Νατσιό, τον
θέλει με προσωπικότητα, άποψη και με ρόλο συμβολικό και αρχετυπικό.
Δεν τον θέλει υπαλληλάκο και ανθρωπάριο υποδουλωμένο στα
συμφέροντα του οποιουδήποτε πολιτικάντη, επιθεωρητή εκπαίδευσης ή
εμποράκου βιβλίων που προσπαθεί δια της βίας να επιβάλλει τις απόψεις
του, τα παιδαγωγικά του μοντέλα (αν έχει), την ιδεολογική του ατζέντα
και τα βιβλία του. Και όταν λέμε ιδεολογική ατζέντα, φυσικά εννούμε
αυτήν της κλίκας Μπαμπινιώτη, Ρεπούση, Δραγώνα και Τατσόπουλου.
Η κλίκα αυτή ανοίκει σε συγκεκριμένα κόμματα και παρατάξεις και
είναι πάντα κατά της πατριωτικής διδασκαλίας της ιστορίας, κατά
της κατηχητικής και κηρυγματικής διδασκαλίας των θρησκευτικών στα
σχολεία, είναι κατά της προσευχής και κατά των παρελάσεων και αν
και υπάρχουν διαφωνίες μεταξύ τους και παράλληλες πορείες στην
σταδιοδρομία ορισμένων, παρόλα αυτά υπάρχει συνεργασία μεταξύ τους
και αλληλοϋποστήριξη. Εδώ λοιπόν στην ομογένεια προσπαθούν να
επιβάλλουν την ιδεολογική και πολιτική τους γραμμή τους δια ροπάλου στα
ελληνικά σχολεία της παροικίας εις βάρος των εν ομηρεία
διδασκάλων και των ψυχολογικά κακοποιημένων από αυτήν την
αυταρχική επιβολή παιδιών δεύτερης και τρίτης γεννιάς που στο τέλος
μεγαλώνουν με απωθημένα και πολλά από αυτούς μαθαίνουν στο τέλος
να αποφεύγουν την ομογένεια και δυστυχώς ο,τιδήποτε ελληνικό. Περιττό
να πούμε ότι και να ξέρουν δεν θέλουν πλέον να μιλήσουν ελληνικά από
ψυχολογική αντίδραση.
Η γλώσσα πρέπει να διδάσκεται ως η ζώσα λαϊκή, αυτή που εκφράζει το
λαό και τον μέσο μαθητή, να είναι ρεαλιστική και σημερινή, όπως και ο
τρόπος διδασκαλίας της και να μην βασίζεται σε θεωρητικές μπούρδες του
οποιουδήποτε ουτιδανού χαρτογιακά που στην ασφάλεια και την βολή του
γραφείου του μηχανεύεται ιδεολογήματα και θεωρίες άσχετες με την
πραγματικότητα για να τις βγάλει στην αγορά και να τις προωθήσει προκειμένου
να "τα κονομήσει"-διότι οι πράξεις είναι χυδαίες και όχι οι λέξεις-από κρατικά
κονδύλια, κληροδοτήματα, δωρεές και επιχορηγήσεις. Η φράση του Σιάσου
"η γλώσσα φτιάχνει εγκέφαλο" τα λέει όλα! Το παιδί σαν σφουγγάρι παίρνει
την γνώση και κατακτά την γλώσσα. Οι έρευνες δείχνουν ότι το παιδί μπορεί
στα πρώτα του σχολικά χρόνια να μάθει ακόμα και τρεις γλώσσες ως
μητρικές! Κάποιοι που θέλουν να μας κάνουν πλύση εγκεφάλου και
να μας ευνουχίσουν πνευματικά κοιτάνε να εκμεταλλευτούν τον
σημαντικό ρόλο της γλώσσας και τις συνέπειες τις πληρώνουν πάντα
οι επόμενες γεννιές. Ως κατακλείδα, το μήνυμα που εύστοχα περνά
ο Σιάσος είναι ότι η κρίση που περνάμε σήμερα είναι
βαθύτερη...είναι πνευματική.
|
Σιάσος, Λάμπρος Χ.
|
|
|
|
Ο Λάμπρος Χρ. Σιάσος γεννήθηκε στο Κ. Κεράσοβο
Μεσολογγίου το
1952 από γονείς γεωργούς. Μετά τις σπουδές
του στη Θεολογική Θεσσαλονίκης πραγματοποίησεγια πέντε χρόνια
ειδικές σπουδές αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας στη Σορβόννη υπό
τον καθηγητή P. Hadot. Το 1983 υποστήριξε στο Παρίσι τη φιλοσοφική
διατριβή του για τη Στοιχείωσι θεολογική του Πρόκλου και το 1984 τη
θεολογική
του διατριβή στη Θεσσαλονίκη για τη συγκριτική γνωσιολογία
Αεροπαγιτικών και
Πρόκλου. Από το 1985 διδάσκει στο Τμήμα Θεολογίας
του Α.Π.Θ. Ιστορία της Φιλοσοφίας και επιλεγόμενα μαθήματα Συγκριτικής
θεολογίας και
φιλοσοφίας.
|
|
|
|
