Στην εποχή του Δ.Ν.Τ. (δηλ. του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου) και εν όψει οικονομικής κρίσεως, είναι πλέον αυτονόητο και φυσικό συνεπακόλουθο ότι η κρίση έχει και άλλες διαστάσεις, όπως κοινωνικές, πολιτιστικές και πνευματικές. Κρίση, δηλαδή, περνάν και οι ιδέες, τα αξιακά συστήματα και ο πολιτισμός εν γένει. Μέσα στο όλο αυτό κλίμα, η ένταση γίνεται αισθητή και στα εθνικά μας θέματα, καθώς μια αόρατη απειλή πλανάται στον ορίζοντα των γεγονότων. Είναι όμως τάχα εξωτερική ή έγκειται στην ίδια την ελληνική κοινωνία και νοοτροπία που περνάν και αυτές κρίση, όπως και η παιδεία, η γλώσσα και οι θεσμοί του ελληνικού κράτους; Διαφθορά, ατιμωρησία και σύγχηση των εννοιών (ελευθερία-ελευθεριότητα, δημοκρατία-οχλοκρατία, ισονομία-αναρχία, πλιάτσικο-απαλλοτρίωση, αστυνόμευση-κατάχρηση εξουσίας, μεταναστευτική πολιτική-αθρώα εισαγωγή μεταναστών, κ.α.) είναι μερικά μόνο από τα κοινωνικά φαινόμενα που μαστίζουν την Ελλάδα του 21ου αιώνα.
Παρατηρείται, συνεπώς, έντονα και το φαινόμενο χαλάρωσης της εθνικής συνείδησης σε επίπεδο εθνομηδενιστικών τάσεων από πολλούς πυρήνες της πολιτικής και πνευματικής ζωής που εντοπίζονται κυρίως στην μητροπολιτική Ελλάδα. Τουναντίον, στον απόδημο ελληνισμό, και λόγω του νόστου και των ακόμα διατηρούμενων ιδανικών του γένους, κάποιες εθνικές αξίες μένουν αναλλοίωτες και παρά τα όποια προβλήματα που εντοπίζονται στην διατήρηση της ελληνικής γλώσσας και παιδείας, κυοφορώντας έτσι κάποιες ελπίδες, αν αναλογιστούμε ότι και η εθνική μας παλιγενεσία οφείλεται κατά πολύ στους λόγιους του ελληνισμού της διασποράς που μεταλαμπάδευσαν το φως τους στην μητέρα πατρίδα και έσπειραν τους αείζωους σπόρους της παιδείας και της ιστορικής μνήμης-ζωτικής σημασίας προυποθέσεις για την απελευθέρωση του γένους. Κάπου μέσα στον κυκεώνα της καθολικής αυτής κρίσεως, τα εθνικά σύμβολα, οι παρελάσεις και οι εθνικοί εορτασμοί και η διατήρηση τους συχνά συγχέονται με τον στείρο φολκλορισμό ή την κατά συνήθεια τήρηση του πρωτοκόλλου, ενώ ένα μεγάλο μέρος από την μαθητηώσα νεολαία δεν γνωρίζει καν το περιεχόμενο τους και δεν συναισθάνεται επ’ ουδενί την βαθύτερη ανάγκη και σημασία διατήρησης και διαιώνησης τους.
Όσο κοινότοπο και αν φαίνεται, οφείλουμε να θυμηθούμε, ότι, όπως κάθε εθνική επαίτειος, έτσι και η 25η Μαρτίου, έχει ως σκοπό της να φωτίσει τις μνήμες και να προκαλέσει ρίγη συγκίνησης για τους ήρωες που με περίσσεια ανιδιοτέλεια και αυταπάρνηση έδωσαν και την τελευταία ρανίδα του αίματος τους για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι και να διατηρούμε ακόμη την εθνική και θρησκευτική μας ταυτότητα. «Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία» μας θυμίζει ο ποιητής Ανδρέας Κάλβος (Κάλβος, 1826). Ζούμε σε μια εποχή όπου η Παγκοσμιοποίηση και η Νέα Τάξη Πραγμάτων (Ν.Τ.Π.) μάς θέλει άβουλες μαριονέτες στα χέρια κάποιων που κινούν τα νήματα, σε μια εποχή όπου μεταμοντέρνοι «ειδήμονες»¨διαστρεβλώνουν την ιστορία μας, ελαφρά τη καρδία, προς εξομάλυνση δήθεν των διεθνών σχέσεων μέσω της λήθης. Ζούμε σε μια εποχή όπου κάποιοι καρεκλοκένταυροι ιθύνοντες, λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων, κωφεύουν στις ανίερες και θρασσύτατες προκλήσεις ξένων δακτύλων. Ταυτόχρονα, σχεδόν σε καθημερινό επίπεδο, παραβιάζεται ο εναέριος χώρος της πατρίδας μας και απειλείται η εδαφική ακεραιότητα της ενώ γίνεται ακόμη λόγος και για μειονότητες εντός ελληνικών εδαφών. Κάποιοι κάνουν λόγο για «τουρκική μειονότητα», ενώ είναι ως γνωστόν Μουσουλμανική και μόνο, αποτελούμενη κυρίως από Πομάκους (Kavalanet, 28 Μαρτίου, 2008). Για άλλη μια φορά καλούμαστε να συνειδητοποιήσουμε οτι ο τουρκικός κίνδυνος που τόσο γενναία πολέμησαν οι πρόγονοι μας κινήται για άλλη μια φορά προκλητικά στο Αιγαίο.
Κάποιοι, επίσης, κάνουν λόγο και για «Σλαβομακεδονική ή Μακεδονική Μειονότητα» (εννοώντας προφανώς «Σκοπιανή») στην Ελλάδα (EFA, 1977-2011), όταν είναι ιστορικώς, αρχαιολογικώς, λαογραφικώς και γλωσσολογικώς αποδεδειγμένο ότι η Μακεδονία είναι ελληνική (Χατζηδάκις, 1879 – Καργάκος, 1992). Προφανώς, αποσκοπούν σε μια μορφή «τεχνητής» εθνογένεσης μέσω εξαγοράς συνειδήσεων εξαγορασμένων στον βωμό του εύκολου κέρδους και με σκοπό την «σαλαμοποίηση» και το κατακερματισμό της χώρας προς εκπλήρωση σκοτεινών γεωστρατηγικών στόχων. Σε μια τέτοια εποχή, έχουμε περισσότερο από ποτέ την ανάγκη να αναλογιστούμε την βαριά ευθύνη της πολιτιστικής μας παρακαταθήκης.
 |
| Ευγένιος Ντελλακρουά, "Η Σφαγή της Χίου" |
Σε τέτοιες στιγμές, είναι εθνικό μας χρέος, αλλά και πρακτική ανάγκη για επιβίωση ως Έλληνες και μάλλιστα απόδημοι, να ακούσουμε τον απόηχο των ηρωϊκών κραυγών που ακόμα στοιχειώνουν τα αιματοβαμμένα και κακοτράχαλα βουνά της πατρίδας μας. Τα περισσότερα τοπωνύμια του χάρτη της Ελλάδας συνδέονται αυτομάτως με αλησμόνητες ηρωϊκές μάχες, κρυφά σχολειά, ακρητικά νησιά, πόλεις και χωριά αντριωμένων αγωνιστών: Σούλι, Γιάννενα, Ψαρρά, Χίος, Αρκάδι, Μεσολόγγι...και τόσα άλλα... Πως μπορεί κανείς να μην συγκινηθεί μπροστά στον πίνακα του Ευγενίου Ντελακρουά «Η Σφαγή της Χίου»; Ο πίνακας αναφέρεται στη σφαγή που έγινε στο ακρητικό νησί του Αδαμαντίου Κοραή από τους τούρκους το 1822. Πως μπορεί κανείς να ξεχάσει την έκφραση αγωνίας, πανικού, οργής, καρτερικότητας, ικεσίας και θλίψης συνάμα, στο πρόσωπο της μάνας με τα παιδιά στην αγκαλιά κατάχαμα κουρελιασμένη και από πάνω της ο Τούρκος έφιππος κραδαίνοντας με το γιαταγάνι και εφορμώντας ανελέητα κατά πάνω τους;
 |
| Ρήγας Φερραίος |
Μαζί όμως με τους ήρωες, τους οπλαρχηγούς και τους καπετανέους, πρέπει να θυμηθούμε και όλους εκείνους τους λόγιους του Νεοελληνικού Διαφωτισμού που για αιώνες προετοίμαζαν την Επανάσταση του 1821, οι περισσότεροι από αυτούς μακριά από την πατρίδα. Απόδημοι Έλληνες και αυτοί, της Ιταλίας και των Παραδουνάβιων Ηγεμονιών, της Γαλλίας και της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης, με επιστολές τους και με βιβλία, με τη γενεσιουργό δύναμη της γραφίδας, καλλιεργούσαν τον νόστο και την εθνική υπερηφάνεια στον αμαθή ραγιά για να αποτινάξει κάποτε τον ζυγό, όπως και έγινε. Ρήγας Φερραίος ή Βελεστινλής, Αδαμάντιος Κοραής, Ευγένιος Βούλγαρης, Δημήτριος Καταρτζής, Ιώσηπος Μοισιόδακας, Ο Διονύσιος Σολωμός με τον Εθνικό μας Ύμνο, τον "Ύμνο εις την Ελευθερίαν" είναι μερικά μόνο από τα ονόματα των εκπροσώπων του Νεοελληνικού Διαφωτισμού που έδωσαν την δική τους μάχη για την πατρίδα μέσα από την διδασκαλία και τη συγγραφή και απετέλεσαν τους αφυπνιστές του ελληνισμού και τους πρόδρομους της επανάστασης που άνοιξε τον δρόμο στην λευτεριά (Δημαράς, 1977 – Παπαρηγόπουλος,1986). Αυτοί ήταν οι Διδάσκαλοι του Γένους!
 |
| Το Κρυφό Σχολειό |
Όμως, ας μην ξεχνάμε και την προσφορά της εκκλησίας στην επανάσταση, όχι κάποιων προσκυνημένων μεγαλοδεσποτάδων του τύπου "σφάξε με αγά μου να αγιάσω"-διότι υπήρξαν σαφώς και αυτοί, όπως προδότες και προσκυνημένοι υπήρξαν και υπάρχουν σε όλες τις κάστες και τα λειτουργήματα και σε όλες τις εποχές-αλλά την προσφορά και την αυτοθυσία του ηρωϊκού μας Πατριάρχη του Γρηγορίου του Ε' καθώς και όλων εκείνων των αφανών ηρώων με το τριμμένο ράσο. Κληρικοί και μοναχοί που έδωσαν το υστέρημα τους και τον χρόνο τους, πολλές φορές και την ζωή τους για να διδάξουν στα ελληνόπουλα με περισσή πίστη και γενναιότητα, όχι "τα άθεα γράμματα" της σημερινής εποχής μας, αλλά αρετές και πνευματικά γράμματα, κυνηγημένοι από τους Τούρκους και βρίσκοντας καταφύγιο σε διάφορες κρυψώνες, μοναστήρια, εκκλησίες, ακόμα και σε σπηλιές. Δεν έπαψαν να διδάσκουν ακόμα κι αν το μάθημα γινόταν μέσα στο κρύο και τον φόβο και κάτω από άθλιες συνθήκες. Κρατώντας το οχταήχι (η Οκτάηχος) δίδασκαν στα παιδιά βυζαντινή μουσική και δη βυζαντινή μουσική θεωρία που στηρίζεται στην Πυθαγόρειο θεωρία της αρχαίας ελληνικής μουσικής, καθώς και βυζαντινή μουσική σημειογραφία, υμνολογία, τυπικό και ψαλτική, κάτι που δεν διδάσκεται σήμερα σχεδόν σε κανένα σχολείο της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα, παρά μόνο σε ωδεία. Δίδασκαν υψηλή θεολογία ακόμα και σε παιδιά του δημοτικού και όχι τα "στρογγυλεμένα" θρησκευτικά που διδάσκονται σήμερα, που και αυτά ακόμα τείνουν να καταργηθούν από τους μετανεοτερικούς εθνομηδενιστές πολιτικούς της Ελλάδος. Έδειξαν έτσι οι ρασοφόροι αυτοί ήρωες των ελληνικών γραμμάτων και της ορθοδοξίας ότι ο ιερέας και ο μοναχός δεν πρέπει να έχουν τον νου τους στον άκρατο πλουτισμό, τα εγκώσμια, τις επιχειρήσεις και την εξουσία, την απαξίωση και τον εξευτελισμό του ρόλου του δασκάλου των ελληνικών και του ελληνικού σχολείου και την καταδίκη των ελληνόπουλων στην αμάθεια και τον γρεκυλισμό, όπως γίνεται με τους περισσότερους ιερείς σήμερα στην Ελλάδα και ειδικά στην ομογένεια της Αμερικής, αλλά αντιθέτως πρέπει το έργο τους να είναι πνευματικό, φιλανθρωπικό και ανθρωπιστικό. Έδειξαν ότι ο δάσκαλος πρέπει να είναι σύμβολο, αρχέτυπο και πνευματικός πατέρας των μαθητών του και όχι "μολυβοσπρώχτης" υπάλληλος που απλώς μεταβιβάζει στείρες υλιστικές και χρησιμοθηρικές γνώσεις, όπως δυστυχώς γίνεται σήμερα στα περισσότερα σχολεία της Ελλάδος.
 |
| Έργο μαθητή του δημοτικού |
Έχουμε, λοιπόν, ανάγκη σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, να αποτίσουμε φόρο τιμής στον Έλληνα δάσκαλο και την Ελληνίδα δασκάλα που ακούραστα και με έναν πενιχρό μισθό, σχεδόν εθελοντικά, αγωνίζονται με στέρηση και αυταπάρνηση για να μείνει άσβεστη η φλόγα του ελληνικού πνεύματος και της ορθοδοξίας στην Νέα Υόρκη, την μεγάλη αυτή πόλη που αγκαλιάζει όλους τους πολιτισμούς και τις εθνότητες. Στην κυριολεξία κάνουν το Κρυφό Σχολειό του 21ου αιώνα. Φυλάττουν Θερμοπύλες. Οι Έλληνες ομογενείς εκπαιδευτικοί είναι οι άνθρωποι που κάθε χρόνο δίνουν την μάχη τους για να προετοιμάσουν τους μικρούς μαθητές για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου, την ημέρα της Παλιγενεσίας.
 |
| James Kent |
Σαν τον φοίνικα που αναγεννάται μέσα από την τέφρα του, έτσι κάθε χρονιά όλοι νιώθουμε το ίδιο, ξαναγινόμαστε παιδιά, ξαναγεννιόμαστε για να θυμηθούμε ξανά ότι πρέπει να θυμώμαστε... Να θυμώμαστε, για παράδειγμα, κάτι που δυστυχώς λίγοι γνωρίζουν, ότι στην Ελληνική Επανάσταση συνεισέφεραν και οι Έλληνες της Νέας Υόρκης και εν γένει των Η.Π.Α, αλλά και πολλοί Αμερικανοί φιλέλληνες, οι οποίοι οργάνωσαν διάφορες κινητοποιήσεις για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση και των Αμερικανών και δη των Νεοϋορκέζων στο ζήτημα της Ελληνικής Επανάστασης. Το 1823 η ελληνική επιτροπή που συστάθηκε από τον William Bayard έκανε έρανο, όπου μάζεψε ένα σεβαστό ποσό από πλούσιους Χριστιανούς Yankees και Knickerbockers, οι οποίοι υποστήριζαν τους Έλληνες ως επίσης Χριστιανούς και ανησυχούσαν για την εκτεταμένη κυριαρχία που κατείχε τότε η Οθωμανική Αυτοκρατορία, που οι περισσότεροι Αμερικανοί έβλεπαν ως βάρβαρη και επικίδυνη για τον δυτικό πολιτισμό του οποίου κοιτήδα θεωρούσαν την Ελλάδα. Επίσης, την ίδια χρονιά, ο Chancellor James Kent, υπέβαλε πρόταση στο Κογκρέσο, όπως αναγνωριστεί η Ελλάδα ως ανεξάρτητο κράτος από τις Η.Π.Α (Burrows, E. & M. Wallace, 1999).
Όταν, όμως, σήμερα εμείς οι ίδιοι δεν γνωρίζουμε την ιστορία μας και δεν υποστηρίζουμε τα εθνικά μας συμφέροντα πως επιθυμούμε οι ξένοι να την γνωρίζουν και να μας υποστηρίζουν; Δεν είναι τυχαίο που στον Ναό του Απόλλωνος στους Δελφούς υπάρχει η ρήση «γνώθι σ’ αυτόν», αυτό που δίδασκε ο Σωκράτης, την αυτογνωσία, που ισχύει όχι μόνο σε ατομικό, αλλά και σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο. Μόνο όταν ένα έθνος έχει αυτογνωσία μπορεί και επιβιώνει.
 |
| Η παρέλαση στην 5η Λεωφόρο του Μανχάταν |
Την ιστορική αυτή μνήμη, αλλά και την ευθύνη που κατά συνέπεια γεννά πρέπει να την μεταλαμπαδεύσουμε στις μετέπειτα γενιές. Έχουμε ιερό καθήκον περισσότερο από κάθε φορά να κατεβούμε στην 5η Λεωφόρο στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης και να καμαρώσουμε τα ελληνόπουλα μας ντυμένα τσολιάδες και αμαλίες κρατώντας ψηλά την ελληνική σημαία. Κι όμως, παρόλα αυτά, κάποιοι αμφισβητούν ακόμα και τον θεσμό της παρέλασης... Προς απάντηση σε όλες αυτές τις σύγχρονες Σειρήνες, ας υψώσουμε το δικό μας λάβαρο προσωπικής επανάστασης! Τιμή και δόξα στους ήρωες του ’21. Ζήτω η Ελλάς.
Βιβλιογραφία
Α. Νεοελληνικός Διαφωτισμός και Επανάσταση του 1821
-Κάλβος, Α. (1826). Ωδαί. Αθήνα. Ανασύρθηκε από:
www.cslab.ntua.gr/~phib/hellas/kalvos...
-Δημαράς, Κ. Θ. (1977). Νεοελληνικός Διαφωτισμός, 5η έκδοση (1989). Αθήνα.
-Παπαρηγόπουλος, Κ. (1986). Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμος 18, Βιβλίο 14. Αθήνα.
Β. Η Ελληνικότητα της Μακεδονίας
-Χατζηδάκις, Γ. (1879). Περί της Ελληνικότητος των Μακεδόνων. Αθήνα.
-Καργάκος, Σ. (1992). Από το Μακεδονικό Ζήτημα στην Εμπλοκή των Σκοπίων. Αθήνα.
Γ. Προπαγάνδα περί «Τουρκικής Μειονότητας» Θράκης
Kavalanet. Δικαίωσε την «Τουρκική Ένωση Θράκης» το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Παρασκευή 28 Μαρτίου, 2008. Καβάλα. Ανασύρθηκε από:
http://www.kavalanet(official website)
Δ. Σκοπιανή Προπαγάνδα
European Free Alliance (EFA)- Rainbow 1997-2011
http://www.florina.org/
Ε. Η Προσφορά της Ελληνικής Ομογένειας Νέας Υόρκης στην Επανάσταση του 1821
Burrows, E. & M. Wallace (1999). Gotham. New York.
