του Αλέξανδρου
Κολόμβου, ΜΑ, MPS, MA
εκπαιδευτικού-ιστορικού
Μεγάλη απώλεια
για τον Απόδημο Ελληνισμό ο πρόσφατος
θάνατος του γνωστού ομογενή Θεόδωρου Σπυρόπουλου. Μια από τις μεγαλύτερες ηγετικές φυσιογνωμίες
στην παροικία μας υπήρξε αγέρωχος μαχητής για την προαγωγή της ελληνικής
παιδείας και την ευαισθητοποίηση της αμερικανικής και διεθνούς κοινωνίας για τα
εθνικά μας ζητήματα.
Ο Θεόδωρος
Σπυρόπουλος με καταγωγή από τα ηρωϊκά Καλάβρυτα φαίνεται να πήρε κάτι από τη
μαρτυρική λεβεντιά τους. Έζησε από
μικρός τη φρίκη του πολέμου,την γερμανική κατοχή, την πείνα και την
ανέχεια. Κατάφερε μολαταύτα να τελειώσει το
σχολείο που τόσο αγαπούσε και να σπουδάσει
πολιτικές επιστήμες στη Σουηδία.
Νωρίς τα βήματα του τον έφεραν στην Αμερική και συγκεκριμένα στο Σικάγο,
όπου η οικογένεια του έζησε και άκμασε για 120 ολόκληρα χρόνια, από τον παππού του μέχρι τον ίδιο, με αδιάλειπτη
συμμετοχή στα κοινά και βραβεύτηκε
μάλλιστα και από τον ιστορικό σύλλογο του Σικάγου ενώ σχετικό αρχείο υπάρχει και
στο μουσείο μετανεύστευσης του Ellis Island. Ο
μεγάλος ευεργέτης δεν αποφάσισε τυχαία να βοηθήσει τους συνανθρώπους του. Από μικρός βίωσε στο πετσί του τι σημαίνει
ναχάνεις δικούς σου ανθρώπους, να παλεύεις για τη ζωή, να μοχθείς, να πέφτεις και να ξανασηκώνεσαι,
μέχρι να φτάσεις νικητής στο στόχο σου. Άξιος επιχειρηματίας ο εκλιπών είχε
δηλώσει: «Αγωνίστηκα, πέτυχα, καταστράφηκα, ξαναπροσπάθησα και τελικά έφτασα
κάπου».». Οδηγοί στον αγώνα αυτό η
υπομονή, η επιμονή, η τιμιότητα, η εργατικότητα και η σχεδόν ασκητική του
στοχοπροσήλωση. Όμως, η επαγγελματική
επιτυχία δεν ήταν ποτέ για εκείνον αυτοσκοπός. Τουναντίον μάλλιστα, πάντα έλεγε
ότι πρέπει κανείς την επιτυχία του να την μοιράζετε με όλους και να συνεισφέρει στη κοινωνία και την
ομογένεια με φιλανθρωπίες και ενέργειες που συνδράμουν πάνω από όλα στην
ελληνική παιδεία που τόσο αγάπησε και υποστήριξε ιδρύοντας το Ομογενειακό Συμβούλιο
Παδείας Αμερικής και βάζοντας την ελληνική παιδεία σε προτεραιότητα στους
στόχους του ιδρύματος «Τed
& Erica Spyropoulos Foundation”, καθώς και την στήριξη της ελληνοαμερικανικής νεολαίας και την θερμή
υποστήριξη των εθνικών μας ζητημάτων και της ίδρυσης πολιτιστικών κέντρων για
την ανάδειξη του ελληνικού πολιτισμού. Ο
ίδιος είχε δηλώσει ότι στους νέους βλέπει την συνέχεια της ομογένειας και
γιαυτό τη νεολαία και την παιδεία της πρέπει να φροντίσουμε ως κόρη οφθαλμού.
Δίδαξε στους συνέλληνες του ότι όλα γίνονται με σκληρή δουλειά και συχνά έλεγε
ότι «τα κοινά δεν είναι πεδίο κοινωνικής καταξίωσης αλλά πεδίο συνεισφοράς στην
κοινωνία και τον άνθρωπο». Διατέλεσε βασικό στέλεχος στο ΣΑΕ και στο
Ελληνοαμερικανικό Εθνικό Συμβούλιο των οποίων την συνύπαρξη και
αλληλοσυμπλήρωση υποστήριξε και όπου έπαιξε καταλυτικό ρόλο,καθώς και σε έναν
μεγάλο αριθμό ομογενειακών συλλόγων και ευαγών ιδρυμάτων προτρέποντας πάντα για
ενότητα και ομοψυχία με κοινό όραμα για τον ελληνισμό που στέκεται πάνω από
προσωπικά συμφέροντα και σκοπιμότητες.
Μια ακόμη
φεγγοβόλα ακτίδα έσβησε από τον τηλαυγή φάρο του Απόδημου Ελληνισμού. Η μνήμη του Θεόδωρου Σπυρόπουλου, όμως,
θα υπάρχει πάντα φωτεινή και ανεξίτηλη να δείχνει με το έργο που άφησε πίσω του
τον δρόμο που χάραξε η μεγάλη οικογένεια των Σπυρόπουλων, που από τον παππού του,
τον πατέρα του, μέχρι και τον ίδιο έχει συμπληρώσει μια πολύχρονη πορεία
ανιδιοτελούς προσφοράς στην ομογένεια.
Θα θυμώμαστε πάντα το ήθος του,
την ακεραιότητα και την αυταπάρνηση του, την εργατικότητα και το φιλεκπαιδευτικό
και φιλοπρόοδο όραμα του. Μακάρι να
βρεθούν και άλλοι το ίδιο άξιοι συνεχιστές του.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.
